عرب های امریکا

عرب های آمریکا. عرب های آمریکا یا آمریکایی های عرب به آن دسته از ساکنین آمریکا گفته می شود که دارای تبار عرب هستند. بیش از ۸۰٪ این افراد توانسته اند که تابعیت آمریکا را دریافت کنند. عرب های آمریکایی از همه کشورهای عربی، از عمان در شرقی ترین نقطه جهان عرب گرفته تا موریتانی در غرب آن، می باشند. ۶۲٪ عرب های آمریکایی از بلاد شام ( سوریه، لبنان، فلسطین و اردن ) ، ۱۱٪ از مصر و ۲۷٪ از سایر کشورهای عربی هستند. ایالات کالیفرنیا، میشیگان و نیویورک بزرگترین نقاط تجمع عرب ها در آمریکا هستند. ۶۳٪ عرب های آمریکایی مسیحی و ۲۴٪ آنان مسلمان هستند. دولت آمریکا و اداره آمار آن کشور عرب های آمریکا جزء سفیدپوستان آن کشور به شمار می آورد.
اکثریت عرب های آمریکایی، حدود ۶۲٪، از منطقه شرق مدیترانه، که شامل سوریه، لبنان، فلسطین، اسرائیل و مصر هستند، اگرچه بخش زیادی از این ۶۲٪ را لبنانی ها تشکیل می دهند. مابقی عرب های آمریکایی از اردن، عراق، لیبی، مراکش و دیگر کشورهای عرب هستند. بنابه گزارش مؤسسه عرب های آمریکایی نزدیک به ۳٫۵ میلیون عرب در آمریکا زندگی می کنند. آنان علاوه بر واشینگتن، در هر ۵۰ ایالت دیگر آمریکا زندگی می کنند. ۹۴٪ عرب های آمریکایی ساکن شهرهای بزرگ هستند. براساس سرشماری سال ۲۰۰۰ میلادی در آمریکا، دیربورن میشیگان در حومه جنوب غربی دیترویت با بیش از ۳۰٪، بیشترین تجمع عرب های آمریکایی را داراست. دیترویت بیشترین عرب آمریکایی را به تعداد ۴۰۳۴۴۵ نفر داراست. پس از دیترویت، نیویورک با ۳۷۱۲۳۳ نفر لس آنجلس با ۳۰۸۲۹۵ نفر، شیکاگو با ۱۷۶۲۰۸ نفر و واشینگتن دی سی ۱۶۸۲۰۸ نفر قرار دارند. [ ۱]
«دیربورن» در شمال آمریکا، ایالت میشیگان. شهرک میچ واقع در یکی از محله های این شهر با داشتن یک مسجد جامع و باشکوه، مناره های بلند و می دانی با نمادهای عربی و رستوران هایش، بخشی از این شهر را همانند کشورهای خاورمیانه ساخته است. از آنجایی که دیربورن به عنوان زادگاه شرکت «فورد» شناخته شده است، می توان گفت اینجا، جایی است که میانه های شرق و غرب به هم می پیوندد. یک سوم جمعیت شهر صد هزار نفری دیربورن را کسانی تشکیل می دهند که ریشه عربی دارند. این مهاجرت ها بیشتر به جهت اشتغال در صنعت اتومبیل در این منطقه صورت گرفته است. خیابان «وارن» در دیربورن مرکز زندگی عربی در این منطقه است. در دهه های گذشته، از زمانی که تعدادی از مهاجران عرب شروع به تأسیس رستوران های خاورمیانه ای، سوپرها و بوتیک ها کردند، این منطقه توسعه بیشتری یافته است. یکی از برجسته ترین و مردمی ترین کسب وکاری که در این مدت ایجاد شده، صنایع غذایی شتیلا است. در سال ۱۹۷۹، شیرینی پزی به سبک عربی در این منطقه باز شده است. برخی از فروشگاه ها نیز تا حد داشتن شعب در مناطق دیگر رشد کرده اند. آمال شتیلا، مدیر شیرینی پزی و خواهر ریاد شتیلا، صاحب آن، در سال ۱۹۸۹ از لبنان همراه با برادرش به امید شروع کسب وکاری جدید به این کشور مهاجرت کردند. آمال می گوید: «کشور ما در شرایط جنگ بود، ما برای دیدن خانواده به اینجا آمدم تا مدتی را در اینجا باشم که با شروع کار موادغذایی و موفقیت آن در اینجا ماندگار شدیم. » فعالیت اقتصادی آنان همچون بسیاری دیگر در این منطقه رشد کرده است. او می گوید: «جامعه اینجا نسبت به گذشته بسیار رشد کرده است و هر کسی کسب وکار خود را دارد. »[ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]