( عذیة ) عذیة. [ ع َ ی َ ] ( ع ص ) زمین خوش خاک. ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). زمین دور ازآب و از شوری و ناگواری. ( آنندراج ). عذاة. || ( اِ ) خاشاک. ( منتهی الارب ). رجوع به عذاة شود.
