عذبی. [ ع َ ذَ بی ی ] ( ع ص ) مرد کریم الخلق. ( قطرالمحیط ) ( اقرب الموارد ) ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ). || کسی که بی عیب باشد. ( از قطرالمحیط ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
۱ - گوارایی خوشگواری ( آب و شراب و خوراک ) . ۲ - خوشی شیرینی نغزی ( سخن ) .
