عدواء. [ ع ُ دَ] ( ع ص ، اِ ) زمین درشت خشک. || جائی که نشیننده آن جنبان و بی آرام باشد و بر وی آرام نتوان یافت. || دوری جای. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || مَرکب نامطمئن. ( قطرالمحیط ).
فرهنگ معین
(عُ دَ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - زمین خشک ، سخت . ۲ - جایی که در آن آرامش نتوان یافت . ۳ - دوری جا.
