عدم نعتی

[ویکی فقه] تعلّق عدم به یکی از اوصاف ماهیت را عدم نعتی گویند.
عدم نعتی، مقابل عدم محمولی بوده و عبارت است از تعلق عدم به وصفی از اوصاف ماهیت، مانند: عدم قیام زید، که زید به عنوان محلی برای عروض وصف قیام است. در این مورد، عدم قیام زید را عدم نعتی می گویند؛ به بیان دیگر، به عدمی که به مفاد «لیس ناقصه» بر ماهیت حمل گردد، عدم نعتی می گویند، مثل: «زید لیس بقائم».
عناوین مرتبط
استصحاب عدم نعتی.