عدل فرمای. [ ع َ ف َ ] ( نف مرکب ) آنکه دستور بعدل دهد. مرد عادل و مجری عدالت : رأی جهان آرای مشکل گشای عدل فرمای شاه را بر کلمات صالحات بنده التفاتی نیست. ( سندبادنامه ص 161 ).دستور عدل فرمای صائب رای گفت. ( سندبادنامه ص 154 ).
