عددباوری (numerology)
فالگیری با اعداد. اساس آن را این عقیده تشکیل می دهد که عددها نسبتی بین جهان انسانی و عالم هستی برقرار می کنند. ترس خرافی از عدد سیزده بارزترین جلوۀ آن در غرب است. توجیه منطقی عددشناسی غربی را فیثاغورس، ریاضی دان یونانی، فراهم آورد؛ مثلاً او با نسبت دادن عددی به هر حرفی برای نام ها معانی رمزی/باطنی پیدا کرد. کشف این که فواصل موسیقایی را می توان با اعداد نشان داد، عقیده به دلالت های فوق طبیعی اعداد را دامن زد. عددشناسی (علم الاعداد) جایگاهی ویژه در تفکر مسیحی اوایل قرون وسطا داشت. در باور هندوان و نیز غربی ها، خورشید و ماه و سیاره ها هر کدام بر عددی از یک تا نُه حاکم اند؛ بدین سان عددشناسی با علم احکام نجوم پیوند یافت. عددشناسی چینی بر تعداد ضربه قلم های لازم برای نگارش حروف چینی استوار است. با جمع کردن تعداد ضربه ها و استفاده کردن از روشی باستانی به نام «محاسبۀ روح چو ـ کو» می توان شخصیت کسی را از روی شکل مکتوب نامش کشف کرد یا مثلاً تعیین کرد که آیا فلان نام برای شرکت تازه تأسیس یمن دارد. عدد یک در عددشناسی غربی عدد خداست. و با خورشید، مردانگی و قدرت نیز نسبت دارد. عدد دو با ماه و زنانگی نسبت دارد و همچنین نشانۀ دوگانگی است. عدد سه را عموماً عددی نیرومند می شمارند، احتمالاً بدین سبب که مثلث باثبات ترین شکل ساده است. تثلیث مسیحی از این تعبیر بهره می برد. مظهر جمع اضداد است برای خلق چیزی نو. عقیده به این که سه اتفاق بد یا خوب پشت سر هم روی می دهند، قدمتی دیرینه دارد. عدد سه در فرهنگ عامه و جادو اهمیتی خاص دارد و برای مثال بسیاری از وردها را باید سه بار خواند. این عدد با سیارۀ مشتری نسبت دارد. عدد چهار نشانۀ قدرت جسمانی و ثبات است. نام خدا در زبان های آشوری، آذری، عربی و مصری باستان چهار حرف دارد. این عدد دارای نسبتی با سیارۀ اورانوس است. عدد پنج را در سنت جادوگری غربی عددی قدرتمند می دانند و با ستارۀ پنج پر نشان می دهند. این شکل در رم باستان طلسمی دربرابر ارواح خبیث به شمار می رفت. چهارپر آن نشانۀ چهار جهت اصلی است و یک پر آن نشانۀ انسان به منزلۀ فرمانروای طبیعت. نسبت عدد پنج با سیارۀ عُطارِد است. عدد شش نشانۀ هماهنگی ماده و معناست. با دو مثلث متقاطع نمایانده می شود. آن را با سیارۀ زهره نسبت می دهند. عدد هفت را تقریباً در همۀ دنیا عددی مهم و معمولاً خوش یمن می دانند و دلالت بر پیروزی معنا بر ماده دارد. عبرانیان آن را عدد کامل و دال بر کمال می شمردند. از این جاست که هفت شمعدان در کتاب مکاشفۀ یوحنا دلالت بر همۀ جهان مسیحی می کند و قدرت کامل برّه با هفت شاخ تداعی می شود. این عدد در میان یونانیان نیز معنایی خاص داشت. در بریتانیا پسر هفتم را دارای قوای خارق العاده یا جادویی می دانستند. در زندگی هر فردی قائل به یک چرخۀ هفت ساله بودند. عدد هفت با سیارۀ نپتون نسبت دارد. عدد هشت نمودار بی نهایت و در عقاید مسیحی، زندگی پس از مرگ است و با سیارۀ زحل نسبت دارد. عدد نُه چون حاصل ضرب ۳×۳ است، خوش یمن تلقی می شود و نشانۀ کامل بودن است. گمان می رفت که هر نُه سال در زندگی انسان تغییری مهم اتفاق می افتد یا خطری پیش می آید. این عدد با سیارۀ مریخ نسبت دارد. عدد یازده نمایندۀ معرفت متعالی، مصیبت، و قدرت است. عدد سیزده را دست کم از زمان رومیان منحوس دانسته اند. سیزده فرد حاضر در شام آخر همین معنا را در خود دارد و هنوز نشستن سیزده نفر بر سر یک میز را بدشگون می دانند. هر دستۀ جادوگران دارای سیزده عضو تصور می شد. سیزدهمین روز ماه را خصوصاً اگر به جمعه بیفتد خوش یمن نمی دانند. عدد ۲۲ را در علوم خفیۀ غربی با قوای فوق طبیعی نسبت می دهند. عدد ۲۳ را در قرن ۲۰ نویسندۀ امریکایی ویلیام باروز جنبۀ سرّی بخشید. او اهمیّتی خاص برای آن قائل شد و تقویمی با ماه های ۲۳ روزه اختراع کرد. اشاره به عدد ۲۳ در آثار پیروان او زیاد دیده می شود. عدد ۴۰ بیشتر در کتاب مقدس و تألیفات اسلامی به چشم می خورد. عدد ۴۰ در افسانه های مسلمانان نیز فراوان به چشم می خورد، مانند قصه های هزارویک شب. در ویلز، ذکر ۴۰ قرص نان و ۴۰ بشقاب کره به طور معمول در صورت اجاره بهایی آمده، که به اسقف لَندَف می پرداخته اند. دستمزد ترانه سرا برای هر ترانه اگر شاگرد بود ۴۰ پنی و چنانچه مقام استادی داشت دوبرابر ۴۰ پنی بود. کشتی های مظنون به انتقال بیماری واگیردار را ۴۰ روز قرنطینه می کنند و مانع از تخلیۀ مسافر یا بار می شوند. امتیازات تحصن تا ۴۰ روز برقرار بود.
فالگیری با اعداد. اساس آن را این عقیده تشکیل می دهد که عددها نسبتی بین جهان انسانی و عالم هستی برقرار می کنند. ترس خرافی از عدد سیزده بارزترین جلوۀ آن در غرب است. توجیه منطقی عددشناسی غربی را فیثاغورس، ریاضی دان یونانی، فراهم آورد؛ مثلاً او با نسبت دادن عددی به هر حرفی برای نام ها معانی رمزی/باطنی پیدا کرد. کشف این که فواصل موسیقایی را می توان با اعداد نشان داد، عقیده به دلالت های فوق طبیعی اعداد را دامن زد. عددشناسی (علم الاعداد) جایگاهی ویژه در تفکر مسیحی اوایل قرون وسطا داشت. در باور هندوان و نیز غربی ها، خورشید و ماه و سیاره ها هر کدام بر عددی از یک تا نُه حاکم اند؛ بدین سان عددشناسی با علم احکام نجوم پیوند یافت. عددشناسی چینی بر تعداد ضربه قلم های لازم برای نگارش حروف چینی استوار است. با جمع کردن تعداد ضربه ها و استفاده کردن از روشی باستانی به نام «محاسبۀ روح چو ـ کو» می توان شخصیت کسی را از روی شکل مکتوب نامش کشف کرد یا مثلاً تعیین کرد که آیا فلان نام برای شرکت تازه تأسیس یمن دارد. عدد یک در عددشناسی غربی عدد خداست. و با خورشید، مردانگی و قدرت نیز نسبت دارد. عدد دو با ماه و زنانگی نسبت دارد و همچنین نشانۀ دوگانگی است. عدد سه را عموماً عددی نیرومند می شمارند، احتمالاً بدین سبب که مثلث باثبات ترین شکل ساده است. تثلیث مسیحی از این تعبیر بهره می برد. مظهر جمع اضداد است برای خلق چیزی نو. عقیده به این که سه اتفاق بد یا خوب پشت سر هم روی می دهند، قدمتی دیرینه دارد. عدد سه در فرهنگ عامه و جادو اهمیتی خاص دارد و برای مثال بسیاری از وردها را باید سه بار خواند. این عدد با سیارۀ مشتری نسبت دارد. عدد چهار نشانۀ قدرت جسمانی و ثبات است. نام خدا در زبان های آشوری، آذری، عربی و مصری باستان چهار حرف دارد. این عدد دارای نسبتی با سیارۀ اورانوس است. عدد پنج را در سنت جادوگری غربی عددی قدرتمند می دانند و با ستارۀ پنج پر نشان می دهند. این شکل در رم باستان طلسمی دربرابر ارواح خبیث به شمار می رفت. چهارپر آن نشانۀ چهار جهت اصلی است و یک پر آن نشانۀ انسان به منزلۀ فرمانروای طبیعت. نسبت عدد پنج با سیارۀ عُطارِد است. عدد شش نشانۀ هماهنگی ماده و معناست. با دو مثلث متقاطع نمایانده می شود. آن را با سیارۀ زهره نسبت می دهند. عدد هفت را تقریباً در همۀ دنیا عددی مهم و معمولاً خوش یمن می دانند و دلالت بر پیروزی معنا بر ماده دارد. عبرانیان آن را عدد کامل و دال بر کمال می شمردند. از این جاست که هفت شمعدان در کتاب مکاشفۀ یوحنا دلالت بر همۀ جهان مسیحی می کند و قدرت کامل برّه با هفت شاخ تداعی می شود. این عدد در میان یونانیان نیز معنایی خاص داشت. در بریتانیا پسر هفتم را دارای قوای خارق العاده یا جادویی می دانستند. در زندگی هر فردی قائل به یک چرخۀ هفت ساله بودند. عدد هفت با سیارۀ نپتون نسبت دارد. عدد هشت نمودار بی نهایت و در عقاید مسیحی، زندگی پس از مرگ است و با سیارۀ زحل نسبت دارد. عدد نُه چون حاصل ضرب ۳×۳ است، خوش یمن تلقی می شود و نشانۀ کامل بودن است. گمان می رفت که هر نُه سال در زندگی انسان تغییری مهم اتفاق می افتد یا خطری پیش می آید. این عدد با سیارۀ مریخ نسبت دارد. عدد یازده نمایندۀ معرفت متعالی، مصیبت، و قدرت است. عدد سیزده را دست کم از زمان رومیان منحوس دانسته اند. سیزده فرد حاضر در شام آخر همین معنا را در خود دارد و هنوز نشستن سیزده نفر بر سر یک میز را بدشگون می دانند. هر دستۀ جادوگران دارای سیزده عضو تصور می شد. سیزدهمین روز ماه را خصوصاً اگر به جمعه بیفتد خوش یمن نمی دانند. عدد ۲۲ را در علوم خفیۀ غربی با قوای فوق طبیعی نسبت می دهند. عدد ۲۳ را در قرن ۲۰ نویسندۀ امریکایی ویلیام باروز جنبۀ سرّی بخشید. او اهمیّتی خاص برای آن قائل شد و تقویمی با ماه های ۲۳ روزه اختراع کرد. اشاره به عدد ۲۳ در آثار پیروان او زیاد دیده می شود. عدد ۴۰ بیشتر در کتاب مقدس و تألیفات اسلامی به چشم می خورد. عدد ۴۰ در افسانه های مسلمانان نیز فراوان به چشم می خورد، مانند قصه های هزارویک شب. در ویلز، ذکر ۴۰ قرص نان و ۴۰ بشقاب کره به طور معمول در صورت اجاره بهایی آمده، که به اسقف لَندَف می پرداخته اند. دستمزد ترانه سرا برای هر ترانه اگر شاگرد بود ۴۰ پنی و چنانچه مقام استادی داشت دوبرابر ۴۰ پنی بود. کشتی های مظنون به انتقال بیماری واگیردار را ۴۰ روز قرنطینه می کنند و مانع از تخلیۀ مسافر یا بار می شوند. امتیازات تحصن تا ۴۰ روز برقرار بود.
wikijoo: عددباوری