عجیل

لغت نامه دهخدا

عجیل. [ ع َ ] ( ع ص ) شتابنده.ج ، عُجالی ̍ و عِجالی. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ).

عجیل. [ ع ُ ج َ ] ( ع اِ ) ناشتاشکن یا ماحضری که جهت قوم سازند. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

ناشتاشکن یا ماحضریکه جهت قوم سازند

پیشنهاد کاربران

بپرس