عجیج

لغت نامه دهخدا

عجیج. [ع َ ] ( ع مص ) برداشتن آواز را و بانگ کردن. ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). رجوع به عَجج شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس