عجی

لغت نامه دهخدا

عجی. [ ع َ جی ی ] ( ع ص ) بچه گم کرده مادر از مردم و شتر که به شیر بیگانه غذا یافته. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
عجی. [ ع ُ جی ی ] ( ع ص ) کودکی که مادر شیر او را از وقت آن واپس انداخته باشد. ( اقرب الموارد ). بچه شیر بدیر یافته. ( منتهی الارب ). || کودک که به شیر بیگانه پرورش یافته باشد. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

کودکی که مادر شیر او را از وقت آن وا پس انداخته باشد بچه شیر بدیر یافته

پیشنهاد کاربران

بپرس