عجوبه

لغت نامه دهخدا

عجوبه. [ ع ُ ب َ ] ( از ع ، اِ ) چیزی که مردم را به شگفت آرد. و این مخفف اعجوبة است :
ای شیخ شهر با که توان این عجوبه گفت
بی پرده گشت شید نهان از ردای تو.
محسن تأثیر ( از آنندراج ).
و رجوع به اعجوبة شود.

فرهنگ فارسی

چیزیکه مردم را بشگفت آرد و این مخفف اعجوبه است

پیشنهاد کاربران

بپرس