عجس

لغت نامه دهخدا

عجس. [ ع َ ] ( ع مص ) بازداشتن کسی را از حاجتش. ( ازاقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( تاج المصادر ). || بازگردانیدن شتر را از راه جهت نشاط. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || به پنجه گرفتن چیزی را. ( منتهی الارب ). به پنجه گرفتن چیزی را یا سخت گرفتن آن را. ( از اقرب الموارد ). سخت گرفتن چیزی را. ( تاج المصادر ). || ( اِ ) میانه چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ).

عجس. [ ع َ / ع ُ / ع ِ ] ( ع اِ ) قبضه کمان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || پاره ای از میانه شب یا آخر شب یا پاره ای از شب . ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

عجس. [ ع َج ْ ج َ ] ( اِخ ) دهی است به مغرب. سمعانی گوید: دهی است از دهات عسقلان که عسقلانی بدان منسوب است. ( معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس