عثکول
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
در یکی از فیلم های سینمایی ایران هنرپیشه ای به شوخی گفت:
�اسکول پرنده ای است که یادش می رود دانه هایی را که برای زمستان جمع کرده کجا گذاشته است. �
خنده دار یا گریه دار این است که بخش بزرگی از مردم این شوخی را باور کردند، تا جایی که شخصی باذوق، پرنده ای به نامِ طوطی دریایی را دید که چهره ای بامزه دارد و نوشت که اُسکول این است. از اینجا به بعد دیگر عدّۀ بیشتری باور کردند.
... [مشاهده متن کامل]
دربارۀ اسکول خیالی چنین نیز گفته اند:
هنگام لانه سازی فراموش می کند که لانه اش را کجا ساخته است، و اگر از لانه بیرون بیاید راه بازگشت را نمی یابد.
امّا اُسکول در اصل چیست؟
این واژۀ عامیانۀ جدیدِ فارسی، برگرفته از واژۀ عُثکول یا أثکول به معنای خوشۀ درخت خرما است.
در واژه نامهٔ لِسانُ العرب، دربارۀ آن چنین آمده است:
�هرچه از پشم، مو یا زینت آویزان شود و در هوا تکان بخورد. �
در واژه نامهٔ دهخدا نیز معنایش �خوشۀ درخت خرما� است.
عثکول خشک را ( که خرماهای آن را چیده اند ) برای سرگرمیدنِ بچه ها در جایی می آویزیدند و کم کم این خوشۀ خشک شروع به چرخیدن در هوا می کرد و کودکان دور آن می چرخیدند و سرگرم می شدند.
احتمالاً این واژه توسّطِ طلبه های حوزه های علمیه عراق مانند نجف که در عراق تحصیل کرده اند به فارسی راه یافته و چون هم وزن با واژه ای بی ادبانه ( کسخل ) بود جای آن را گرفته است.
بعدها شخصی خوش ذوق پیدا شد و واژۀ �شنقل� را نیز به شوخی ساخت که پرنده ای است که غذایش را به اسکل می دهد تا برایش نگه دارد.
شخصی دیگر پرنده ای را با ظاهری خنده دار یافت و آن را به اسکل نسبت داد. این بار شمار کسانی که داستانِ دروغین را باور کردند بیشتر شد.
بازبُرد: اینجا ( https://ashkbous. blog. ir )
�اسکول پرنده ای است که یادش می رود دانه هایی را که برای زمستان جمع کرده کجا گذاشته است. �
خنده دار یا گریه دار این است که بخش بزرگی از مردم این شوخی را باور کردند، تا جایی که شخصی باذوق، پرنده ای به نامِ طوطی دریایی را دید که چهره ای بامزه دارد و نوشت که اُسکول این است. از اینجا به بعد دیگر عدّۀ بیشتری باور کردند.
... [مشاهده متن کامل]
دربارۀ اسکول خیالی چنین نیز گفته اند:
هنگام لانه سازی فراموش می کند که لانه اش را کجا ساخته است، و اگر از لانه بیرون بیاید راه بازگشت را نمی یابد.
امّا اُسکول در اصل چیست؟
این واژۀ عامیانۀ جدیدِ فارسی، برگرفته از واژۀ عُثکول یا أثکول به معنای خوشۀ درخت خرما است.
در واژه نامهٔ لِسانُ العرب، دربارۀ آن چنین آمده است:
�هرچه از پشم، مو یا زینت آویزان شود و در هوا تکان بخورد. �
در واژه نامهٔ دهخدا نیز معنایش �خوشۀ درخت خرما� است.
عثکول خشک را ( که خرماهای آن را چیده اند ) برای سرگرمیدنِ بچه ها در جایی می آویزیدند و کم کم این خوشۀ خشک شروع به چرخیدن در هوا می کرد و کودکان دور آن می چرخیدند و سرگرم می شدند.
احتمالاً این واژه توسّطِ طلبه های حوزه های علمیه عراق مانند نجف که در عراق تحصیل کرده اند به فارسی راه یافته و چون هم وزن با واژه ای بی ادبانه ( کسخل ) بود جای آن را گرفته است.
بعدها شخصی خوش ذوق پیدا شد و واژۀ �شنقل� را نیز به شوخی ساخت که پرنده ای است که غذایش را به اسکل می دهد تا برایش نگه دارد.
شخصی دیگر پرنده ای را با ظاهری خنده دار یافت و آن را به اسکل نسبت داد. این بار شمار کسانی که داستانِ دروغین را باور کردند بیشتر شد.
بازبُرد: اینجا ( https://ashkbous. blog. ir )
پرنده ها براساس غریزه اشتباه ناپذیر رفتار میکنن پس هیچ ممکن نیست که راه لونشو گم کنه بهتره تو هم بری یکم تحقیق کنی
اسم یه پرنده که وقتی از لونش میره بیرون راه لونشو یادش میره البته الان میگن اسکول چون اصا یکم تحقیق نکردن ک چیه کلن از یکی شنیدن تکرارش کردن و اون خوشه خرما هم فردوسی گفتتش یه خوشه خرماس ک خرماهاشو خوردن الانفقط برا سرگرمیه