عثول
لغت نامه دهخدا
عثول. [ ع ِث ْ وَ ل ل ] ( ع ص ) مرد گنگلاج فروهشته گوشت. || مرد بسیارموی سرو بدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || سطبر و درشت از مردان. || لحیة عثولة؛ ریش بزرگ انبوه موی. ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید