عثمی

لغت نامه دهخدا

عثمی. [ ع َ می ی ] ( اِخ ) ابوالحسن مفضل بن عمیربن عثم بن منتجعبن عمیربن منتجعبن صخربن هندبن ریاح بن عبیدبن عوف بن حرام العثمی. مروزی است. از شاذان بن فیاض و حفص بن عمرالحوض و علی بن حجر و جز آنها روایت کند و از وی عبدالرحمن بن فتح السراج و جز آنان روایت کند. وی به سال 275 هَ. ق. به شاش درگذشت. ( از اللباب ج 2 ص 122 ).

عثمی. [ ع ُ می ی ] ( اِخ ) عبدالعزیزبن بدربن زیدبن معاویةبن حسام بن اسعدبن ودیعةبن مبذول بن عدی بن عثم بن الربیعة العثمی منسوب به عثم بن ربیعةبن رشدبن قیس بن جهنیه. بطنی از جهنیةبن زید است. وی از وافدین بر پیغمبر است نام او عبدالعزی بوده رسول ( ص ) آن را تغییر داد. ( از اللباب ج 2 ص 123 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس