عثمان مروندی و یا عثمان مرندی ( زادهٔ ۵۸۳ – درگذشتهٔ ۶۷۳ هجری قمری ) زاده شهر مرند در ایران است ، که به نام شهباز لعل قلندر شهرت دارد . در خانواده «سید کبیر» در مرند متولد شد. از عرفا و شاعران پارسی گوی، عارفی دانشمند، درویشی صاحب کرامات بود و اشعارش عارفانه است. عارف ایرانی ناشناخته در ایران و قطب العارفین در شبه قاره هند . در سال ۶۲۲ ه. ق به شرق هجرت و در مولتان اقامت گزید و در نهایت در ۲۱ شعبان ۶۷۳ پس از عمری فعالیت در عرفان و خدمت در نشر اسلام در شبه قاره، جان به جان آفرین تسلیم کرد و در «سهوان» به خاک سپرده شد. اما اکثر مورخان خارجی او را اهل مروند ( میوند ) در 70 کیلومتری قندهار افغانستان می دانند. خود شهباز لعل قلندر خود را مروندی معرفی می کند. حال آنکه اگر او اهل مرند بود خود را مرندی معرفی می کرد. هرگز به مرندی، مروندی نمی گویند.
... [مشاهده متن کامل]
با انقراض دودمان برهمنان و پس از استقرار عرب ( ۹۲ ه. ق ) طبعاً زبان فاتحین به تدریج در سند رواج یافت، ولی چگونه و در چه تاریخ زبان فارسی جانشین زبان عربی گردیده است، هنوز هم بر ما روشن نیست. بعضی از نویسندگان معتقدند که زبان فارسی با سپاهیان عرب به سند آمد زیرا قسمت عمدهٔ سپاه محمد بن قاسم که در شیراز فراهم آمد از جنگجویان ایرانی تشکیل یافته بود. برخی دیگر بر این عقیده اند که زبان فارسی در اواسط سدهٔ سوم هجری در سند انتشار یافت زیرا یعقوب لیث که در آن هنگام در سند سلطه و نفوذی داشت زبان عربی نمی دانست و در اشاعهٔ زبان و ادب فارسی تعصب شدیدی داشت. بنا به نوشتهٔ دو جغرافیدان معروف عرب قرن چهارم هجری، ابن حوقل و محمد مقدسی، مردم سند در آن تاریخ به زبان های مادری و عربی تکلم می کرده اند. بنابراین به احتمال قوی زبان فارسی هم در آنجا رواج داشته به سند راه یافته است. به هر حال، چون مدرک تاریخی در دست نیست نمی توان به طور قطع در این باره اظهار نظر کرد. حتی در دوره ای که قسمتی از سند تحت حکمفرمایی ناصرالدین قباچه بود ( در سال ۶۲۵ هجری در آب غرقه شد ) یا هنگامی که سند از طرف علاءالدین خلجی ( ۶۹۵–۷۱۵ ه. ق ) مورد حمله قرار گرفت. هیچ گونه اطلاعات صحیحی دربارهٔ چگونگی زبان و ادب فارسی در سند در دست نداریم.
ما فقط در تاریخ به نام دو شاعر خارجی برمی خوریم که در قرن هفتم هجری به سند آمدند و در آنجا اقامت گزیدند؛ یکی از آنان علی بن حامد کوفی است و دیگری عثمان مروندی.
... [مشاهده متن کامل]
با انقراض دودمان برهمنان و پس از استقرار عرب ( ۹۲ ه. ق ) طبعاً زبان فاتحین به تدریج در سند رواج یافت، ولی چگونه و در چه تاریخ زبان فارسی جانشین زبان عربی گردیده است، هنوز هم بر ما روشن نیست. بعضی از نویسندگان معتقدند که زبان فارسی با سپاهیان عرب به سند آمد زیرا قسمت عمدهٔ سپاه محمد بن قاسم که در شیراز فراهم آمد از جنگجویان ایرانی تشکیل یافته بود. برخی دیگر بر این عقیده اند که زبان فارسی در اواسط سدهٔ سوم هجری در سند انتشار یافت زیرا یعقوب لیث که در آن هنگام در سند سلطه و نفوذی داشت زبان عربی نمی دانست و در اشاعهٔ زبان و ادب فارسی تعصب شدیدی داشت. بنا به نوشتهٔ دو جغرافیدان معروف عرب قرن چهارم هجری، ابن حوقل و محمد مقدسی، مردم سند در آن تاریخ به زبان های مادری و عربی تکلم می کرده اند. بنابراین به احتمال قوی زبان فارسی هم در آنجا رواج داشته به سند راه یافته است. به هر حال، چون مدرک تاریخی در دست نیست نمی توان به طور قطع در این باره اظهار نظر کرد. حتی در دوره ای که قسمتی از سند تحت حکمفرمایی ناصرالدین قباچه بود ( در سال ۶۲۵ هجری در آب غرقه شد ) یا هنگامی که سند از طرف علاءالدین خلجی ( ۶۹۵–۷۱۵ ه. ق ) مورد حمله قرار گرفت. هیچ گونه اطلاعات صحیحی دربارهٔ چگونگی زبان و ادب فارسی در سند در دست نداریم.
ما فقط در تاریخ به نام دو شاعر خارجی برمی خوریم که در قرن هفتم هجری به سند آمدند و در آنجا اقامت گزیدند؛ یکی از آنان علی بن حامد کوفی است و دیگری عثمان مروندی.
