عتیل

لغت نامه دهخدا

عتیل. [ ع َ ] ( ع ص ) تشنه. ( غیاث اللغات از لطائف ). || مزدور. ( مهذب الاسماء ). مزدور و خادم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || داء عتیل ، شدید؛ بیماری سخت. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس