( عتیدة ) عتیدة. [ ع َ دَ ] ( ع ص ) مؤنث عتید. رجوع به عتید شود. || ( اِ ) طبله یا حقه ای که در آن خوشبوی نهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). طبله عروس که بوی خوش و شانه و دیگر افزار او را در آن نهند. ( اقرب الموارد ). آینه دان. ج ، عتاید. ( مهذب الاسماء ).
