عتول

لغت نامه دهخدا

عتول. [ ع ِت ْ وَ ] ( ع ص ، اِ ) آن که او را از زنان غنا نباشد. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || آهو. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

آنکه او را از زنان غنا نباشد آهو

پیشنهاد کاربران

بپرس