عتواره

لغت نامه دهخدا

( عتوارة ) عتوارة. [ ع ِت ْ رَ ] ( ع ص ) مرد کوتاه بالا. ( منتهی الارب ). مرد کوتاه بالای پرگوشت. ( اقرب الموارد ). || پاره ای از گوشت. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

عتوارة. [ ع ُت ْ رَ ] ( اِخ ) قبیله ای از عرب که به پایداری و خشونت در جنگ معروف بودند. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس