عتف

لغت نامه دهخدا

عتف. [ ع َ ] ( ع مص ) برکندن موی. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

عتف. [ ع ِ ] ( ع اِ ) پاره ای از شب ، یقال مضی عتف من اللیل و عدف ؛ أی قطعة منه. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

پاره از شب یاق مضی عتف من اللیل و عدف ای قطعه منه

پیشنهاد کاربران

بپرس