عتص

لغت نامه دهخدا

عتص. [ ع َ] ( ع مص ) فعل آن نیامده اما بقول ایشان بمعنی اعتیاص است که دشوار شدن باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس