عبیبه

لغت نامه دهخدا

( عبیبة ) عبیبة. [ ع َ ب َ ] ( ع اِ ) چیزی است شیرین به شکل صمغ که از درخت عرفط برآید و خورده شود. || عصاره. || چراگاه شتران از شورگیاه درزمین پست. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس