عبودیه اهل البیت علیهم السلام

[ویکی نور] عبودیة اهل البیت علیهم السلام تألیف سعید ابومعاش ازجمله آثار این نویسنده عرب در موضوع عبودیت اهل بیت(ع) و مبارزه امامان شیعه با غلات و رواج فرقه های انحرافی است.
کتاب مشتمل بر مقدمه ای ده صفحه ای از دکتر تیجانی، مقدمه ای کوتاه در موضوع غلات، مقدمه مؤلف و متن اثر در چهارده فصل است. در هر یک از این فصول، شیوه یکی از معصومین(ع) در رابطه با موضوع بحث در ضمن روایاتی مطرح شده است.
موضوع مقدمه اول کتاب غلو در دوست داشتن ائمه(ع) است. تیجانی این موضوع را این گونه تبیین می کند که غلو خروج از حق و پیروی از هوای نفس است به گونه ای که محبوب خدای معبود شود که این کفر و شرک است و هیچ مسلمانی که معتقد به اسلام و نبوت محمد(ص) قائل به این کلام نیست. پیامبر(ص) نیز به امام علی(ع) فرمود که دوست غلوکننده و دشمن بدگوی تو هلاک می شوند وی سپس به احادیثی فراوان در سفارش رسول الله(ص) به حب اهل بیت(ع) که در منابع اهل سنت ذکر شده اشاره کرده و تأکید می کند که بر این اساس هر مسلمانی باید علی و اولاد طاهرینش را بیشتر از همه مردم دوست بدارد چراکه ایمان به این موضوع تمام می شود. وی سپس به غلو اهل سنت در دوست داشتن صحابه و تقدیس نابجای آن ها اشاره می کند و این موضوع را در حقیقت ردی بر شیعه می داند که عدالت همه صحابه را نمی پذیرد
در مقدمه دوم، اعتقاد شیعه درباره غلات به نقل از الاعتقادات شیخ صدوق(ره) ذکر شده است: شیعه درباره غلات و مفوضه معتقد به کفر آن هاست. همچنین معتقد است که غلات از یهود و نصارا و زرتشتیان و قدریه و حروریه و از جمیع بدعت گذاران بدترند
نویسنده در مقدمه اش، ظهور عقیده غلو را از صدر اسلام دانسته است. زمانی که برخی فضائل امیرالمؤمنین علی(ع) مانند رد شمس، احیاء اموات، قهرمانی های عجیب در جنگ ها و معجزات فراوان سبب شد که برخی قائل به الوهیت علی(ع) شدند. آنحضرت از عقاید آن ها ابراز برائت و دعوت به توبه و بارها موعظه کرد. اما آن ها توبه نکردند و از گفته خود باز نگشتند. حرکت غلات در عصر امام باقر و صادق(ع) که علوم غریبه و فلسفه و ترجمه کتب یونانی منتشر شد، بار دیگر اوج گرفت. نویسنده در کتاب دیدگاه امام صادق(ع) در مقابل رؤسای غلات را ذکر کرده و تا حد امکان از سخنان ایشان در عبودیت خداوند متعال و نفی غلو و برائت از غلات را متعرض شده است
اولین فصل کتاب با ذکر نامه امام صادق(ع) در پاسخ به مفضل آغاز شده است. در این نامه تفکر الوهیت پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین علی(ع) ضلالت و گمراهی دانسته شده است. سپس با نفی شریک برای خداوند متعال، پیامبر خدا چنین معرفی شده که بنده آفریده و پرورش یافته خداست که او را برای رسالت و جانشینی خود در میان مردم برگزید. اطاعت از پیامبر(ص) اطاعت از خداوند است همچنین در ادامه از پیامبر خدا(ص) چنین روایت شده است: مرا از آنچه حق من است بالاتر نبرید چراکه خداوند مرا پیش از آن که به نبوت برگزیند به عبودیت برگزید