عَبَسَ، سوره
سورۀ شمارۀ ۸۰ به ترتیب مصحف و ۲۴ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۴۲ آیه و ۱۳۳ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره آمدن کلمۀ «عَبَسَ» در آغاز آن است. در آن، به آمدن نابینایی نزد پیامبر اشاره دارد. برخی گفته اند که چون پیامبر با بزرگان قریش مذاکره می کرد، به او توجه نفرمود و برای همین خداوند با این آیات او را توبیخ کرد. اما کثیری از مفسران شیعی این سوره را مربوط به رسول اکرم (ص) نمی دانند. نام دوم آن «اعمی» است، زیرا در آیۀ ۲ به کار رفته؛ و آن را «سَفَرَه» (جمع سفیر)، که در آیۀ ۱۵ آمده، نیز می نامند. از سوره های «مفصّلات» و نسبتاً کوچک است. مضامین اصلی آن عبارت اند از یادآوری نعمت های الهی و توجه به سوی حق، ضرورت گشاده رویی، توجه دادن انسان ها به خلقت آن ها از آبی ناپاک (برای ازبین بردن تکبّر) و توصیف روز جزا.
سورۀ شمارۀ ۸۰ به ترتیب مصحف و ۲۴ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۴۲ آیه و ۱۳۳ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره آمدن کلمۀ «عَبَسَ» در آغاز آن است. در آن، به آمدن نابینایی نزد پیامبر اشاره دارد. برخی گفته اند که چون پیامبر با بزرگان قریش مذاکره می کرد، به او توجه نفرمود و برای همین خداوند با این آیات او را توبیخ کرد. اما کثیری از مفسران شیعی این سوره را مربوط به رسول اکرم (ص) نمی دانند. نام دوم آن «اعمی» است، زیرا در آیۀ ۲ به کار رفته؛ و آن را «سَفَرَه» (جمع سفیر)، که در آیۀ ۱۵ آمده، نیز می نامند. از سوره های «مفصّلات» و نسبتاً کوچک است. مضامین اصلی آن عبارت اند از یادآوری نعمت های الهی و توجه به سوی حق، ضرورت گشاده رویی، توجه دادن انسان ها به خلقت آن ها از آبی ناپاک (برای ازبین بردن تکبّر) و توصیف روز جزا.
wikijoo: عبس،_سوره