عبرت شش روزه. [ ع ِ رَ ت ِ ش ِ زَ / زِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب )کنایه از آسمان و زمین و آنچه در مابین آسمان و زمین و روی زمین است از مخلوقات. || کنایه است از آنچه در میان آوریم و از ما بفعل آید. || کنایه به آنچه از حوادث بفعل می آید. ( برهان ).
فرهنگ فارسی
کنایه از آسمان و زمین و آنچه در مابین آسمان و زمین و روی زمین است از مخلوقات کنایه است از آنچه در میان آوریم و از ما بفعل آید
