عبرانی. [ ع ِ ] ( ص نسبی ، اِ ) لغت جهودان. زبان یهود. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) : سخن کز روی دین گویی چه عبرانی چه سریانی مکان کز بهر حق جوئی چه جابلقا چه جابلسا.
سنائی.
و رجوع به عبرانیان شود.
فرهنگ فارسی
نام اول قوم یهود که بعدها کلمه [ اسرائیلیان ] جای آنرا گرفت و در آخر [ یهود ] نامیده شدند ( در عصر اسارت بابلیان ) . چون ابراهیم از گذرگاه فرات گذشته باراضی فلسطین در آمد کنعانیان وی را به عبرانی ملقب نمودند و بعد از این لقب مذکور در خوانواده او باقی ماند و آنان در نزد مصریان و فلسطینیان نیز بدین لقب معروف گشتند . عبری، یهودی، لغت یهود، زبان یهود ۱ - عبری یهودی جمع عبرانیون عبرانیین . ۲ - زبان یهود عبری .
( عِبرانیّ ) صفت نسبی است از ( عِبران ) و نیز لقب ابراهیم ( ع ) است در معنی مهاجر ( عِبران ) صفت مشبهه است از ( عُبور ) ( عُبور ) مصدر است در معنای گذشتن از آب ( عِبریّ ) مخفف ( عِبرانیّ ) است در معنای مهاجر
زبان عبری یا عبرانی جزء دسته زبان های سامی غربی و بومی اسرائیل است. این زبان به عنوان زبان بنی اسرائیل و یهودیه و نوادگان آنها در نظر گرفته می شود.