عبدی نیشابوری

مولانا عبدی نیشابوری از خوشنویسان و نستعلیق نویسان و شاعران بزرگ قرن دهم هجری است. او در اوایل سلطنت شاه تهماسب اول صفوی بهترین خطاط سلطنتی محسوب می شده است.
نام اصلی او عبدالله است و نام پدرش حسن است. او به ملا عبدی قلندر نیز شهرت دارد چرا که امیرعلی شیر نوایی او را چنین خوانده و خود نیز با این نسبت رقم دارد.
عبدی نیشابوری از خوشنویسان ملازم دربار شاه تهماسب صفوی بود که ظاهراً در دربار شاه اسماعیل نیز به امر کتابت اشتغال داشته و به همین مناسبت «شاهی» رقم می کرده است. هرچند بسیاری از منابع قدیمی خط کتابت عبدی را ستوده و او را کاتبی بی بدل خوانده اند، اما در خط مشق و جلی نیز آثار شیوائی دارد.
مولانا عبدی از شاگردان سلطان علی مشهدی بود. همچنین او عمو و استاد شاه محمود نیشابوری ملقب به زرین قلم خوشنویس بزرگ دربار شاه طهماسب بود.
برخی از آثار او عبارتند از:
• «دیوان» شعر؛
• یک نسخه «حال نامهٔ»عارفی، به قلم کتابت خوش، با رقم: «تمّت. . . علی یدالضعیف عبدی نیشابوری»؛
• دو قطعه از مرقع شاه اسماعیل، به قلم دودانگ و نیم دودانگ و کتابت خفی خوش، با رقم های: «مشقه. . . عبدی بن حسن قلندر ۹۹۶»
• آثار مختلف دیگر که در کتاب «احوال و آثار خوشنویسان» به آنها اشاره شده است.