عبدی بهروانفر ( زادهٔ تیر ۱۳۵۴ در مشهد ) آهنگساز، نوازنده، خواننده و ترانه سرای ایرانی است.
در ۱۲ سالگی با شنیدن آهنگ Roll On از گروه کانتری آلاباما عاشق گیتار زدن شد. سال ۱۳۷۳، دانشجوی رشته صنایع و در تهران ساکن بود که با خرید یک گیتار آکوستیک شکسته فراگیری گیتار را نزد فلمینگ خوشقدمی در سبک کانتری و بلوز شروع کرد. اصول نوازندگی هارمونیکا را نیز پس از گیتار از وی آموخت. بعد از آن، دوره کوتاهی نزد کامران یغمایی به فراگیری تکنیک های گیتار الکتریک بالاخص در سبک بلوز و راک پرداخت. در سال ۱۳۸۵به قصد آموختن گیتار جز به ارمنستان رفت و نزد اساتیدی چون جورج مانگاساریان و یرزنگیان و اساتید دیگر به تحصیل پرداخت. پس از برگشت به ایران به یادگیری دوتار نزد علی غلامرضایی آلماجوقی مشغول شد و یادگیری دو تار با آشنایی با اوسنه ها و حکایت های کهن ایران همراه بود و موجب نزدیکی بیشتر او به موسیقی محلی و مقامی شد. سپس به آموختن قشمه نزد علی اکبر بهاری پرداخت. یادگیری این سازها برای او دروازه ای شد برای ورود به موسیقی محلی و مقامی و آشنایی عینی با بخشی ها و عاشیق ها.
... [مشاهده متن کامل]
در دی ۱۳۷۹ گروه ماد تأسیس شد. فکر شکل گیری یک گروه راک از سال ۱۳۷۷ در ذهن عبدی بهروانفر بود که پس از برگشت به مشهد و اجرای یک کنسرت با همکاری سعید معقول درامز و سعید بیاتی باریتون در همان سال و بعد از آشنایی و تمرین با نوازندگان مختلفی در مشهد، سال ۱۳۷۸ تحقق یافت. به ترتیب علی باغفر: درامز، نوید اربابیان: گیتار باس، سامان رجبی: کیبورد و گیتار، محسن نامجو: سه تار و آواز به عبدی بهروانفر: گیتار، هارمونیکا و آواز پیوستند و گروه در سال ۱۳۷۹ با نام ماد ( به معنای لجن ) و با این اعضا شکل گرفت.
پس از ۲ سال تمرین و شکل گیری چند قطعه، گروه ماد در سال ۱۳۸۱ اولین اجرای خود را در سالن گلستانه به سرپرستی عبدی بهروانفر برگزار کرد. در شب سوم گلستانه آهنگ رفتم سر کوچه به عنوان یک آهنگ خارج از برنامه اجرا شد. تا این تاریخ اعضای گروه سعی در رسیدن به شکلی از تلفیق راک و موسیقی سنتی ایران داشتند که بدین منظور از تجربه های مختلفی همچون کاور کردن قطعات کلاسیک راک، بلوز، کانتری و تلفیق آن با موسیقی آوایی و ردیف ها و دستگاه های ایرانی و موسیقی محلی ایران استفاده می شد. پس از کنسرت اول تمرین ها و به تبع آن نوع آهنگسازی با عدم حضور محسن نامجو و برگشت او به تهران ادامه داشت و به سمت خالص تری از موسیقی راک و ریشه های آن در بلوز و جز نزدیک می شد. در این زمان بود که عبدی بهروانفر با مصطفی یاوری آشنا شد. وی به عنوان شاعر و ترانه سرا به گروه پیوست. آموخته های مصطفی یاوری و نزدیکی سنی او به عبدی بهروانفر و به تبع آن نوع تجربه های شخصی او تأثیر زیادی در نوع ترانه های گروه ماد گذاشت. خیلی از ترانه ها در ضمن تمرین و به صورتی کاملاً بداهه اجرا می شد که بعداً به یکی از مشخصه های اصلی گروه حتی در نوازندگی نیز تبدیل شد. در این مدت سروش مقدم هم به عنوان نوازنده فلوت به گروه پیوست. با گرفتن مجوز اجرای کنسرت راک در تاریخ شهریور سال ۱۳۸۲در سالن هلال احمر، گروه برای دومین بار به روی سن رفت. دو روز قبل از برگزاری اجرا محسن نامجو به گروه پیوست. در شب اول، گروه علی رغم اینکه نیروهای انصار حزب الله به قصد تعطیلی کنسرت به داخل سالن هجوم آورده بودند اجرای خود را به پایان رساند. اما شب دوم و سوم اجرا با حکم قاضی و به دلایل نامعلوم برگزار نشد. آهنگ واق واق سگ در پایان برنامه اجرا شد. این آهنگ در سومین جشنواره تهران اونیو به مقام نهم دست یافت. حاشیه هایی که بعد از این اجرا گروه را فرا گرفت باعث شد اعضا مدتی از هم فاصله داشته باشند. اما عبدی مدتی بعد به همراهی نوید اربابیان و مهدی عزیزی: درامز در اجرایی که در سالن ابن سینا مشهد و به درخواست انجمن اسلامی دانشکده پزشکی برگزار شد شرکت کردند. اجرای گروه شکلی شفاف تر از راک، از گروه ماد بود که با وجود توجه و در عین حال عجیب بودن نوع اجرا برای مردم اعضای گروه پس از چهارمین آهنگ و به درخواست رئیس سالن به پایین هدایت شدند. این آخرین اجرای گروه در مشهد بود و پس ازآن عبدی بهروانفر به تهران رفت. در مدت دو سال اقامت عبدی بهروانفر در تهران و به پیشنهاد محسن نامجو، گروه ماد او را برای ضبط آلبومش ترنج همراهی کرد که اولین تجربه گروه جهت ضبط یک آلبوم بود که دو سال بعد از ضبط آن در استودیو رهگذر، مجوز پخش گرفت. اجرای تابستان ۱۳۸۶ نیز که با نوازندگی عبدی بهروانفر، محسن نامجو و احسان زارع قشلاقی: تمبک در ارمنستان انجام شد شکل تازه ای از اجرا را برای گروه ماد به ارمغان آورد.
در ۱۲ سالگی با شنیدن آهنگ Roll On از گروه کانتری آلاباما عاشق گیتار زدن شد. سال ۱۳۷۳، دانشجوی رشته صنایع و در تهران ساکن بود که با خرید یک گیتار آکوستیک شکسته فراگیری گیتار را نزد فلمینگ خوشقدمی در سبک کانتری و بلوز شروع کرد. اصول نوازندگی هارمونیکا را نیز پس از گیتار از وی آموخت. بعد از آن، دوره کوتاهی نزد کامران یغمایی به فراگیری تکنیک های گیتار الکتریک بالاخص در سبک بلوز و راک پرداخت. در سال ۱۳۸۵به قصد آموختن گیتار جز به ارمنستان رفت و نزد اساتیدی چون جورج مانگاساریان و یرزنگیان و اساتید دیگر به تحصیل پرداخت. پس از برگشت به ایران به یادگیری دوتار نزد علی غلامرضایی آلماجوقی مشغول شد و یادگیری دو تار با آشنایی با اوسنه ها و حکایت های کهن ایران همراه بود و موجب نزدیکی بیشتر او به موسیقی محلی و مقامی شد. سپس به آموختن قشمه نزد علی اکبر بهاری پرداخت. یادگیری این سازها برای او دروازه ای شد برای ورود به موسیقی محلی و مقامی و آشنایی عینی با بخشی ها و عاشیق ها.
... [مشاهده متن کامل]
در دی ۱۳۷۹ گروه ماد تأسیس شد. فکر شکل گیری یک گروه راک از سال ۱۳۷۷ در ذهن عبدی بهروانفر بود که پس از برگشت به مشهد و اجرای یک کنسرت با همکاری سعید معقول درامز و سعید بیاتی باریتون در همان سال و بعد از آشنایی و تمرین با نوازندگان مختلفی در مشهد، سال ۱۳۷۸ تحقق یافت. به ترتیب علی باغفر: درامز، نوید اربابیان: گیتار باس، سامان رجبی: کیبورد و گیتار، محسن نامجو: سه تار و آواز به عبدی بهروانفر: گیتار، هارمونیکا و آواز پیوستند و گروه در سال ۱۳۷۹ با نام ماد ( به معنای لجن ) و با این اعضا شکل گرفت.
پس از ۲ سال تمرین و شکل گیری چند قطعه، گروه ماد در سال ۱۳۸۱ اولین اجرای خود را در سالن گلستانه به سرپرستی عبدی بهروانفر برگزار کرد. در شب سوم گلستانه آهنگ رفتم سر کوچه به عنوان یک آهنگ خارج از برنامه اجرا شد. تا این تاریخ اعضای گروه سعی در رسیدن به شکلی از تلفیق راک و موسیقی سنتی ایران داشتند که بدین منظور از تجربه های مختلفی همچون کاور کردن قطعات کلاسیک راک، بلوز، کانتری و تلفیق آن با موسیقی آوایی و ردیف ها و دستگاه های ایرانی و موسیقی محلی ایران استفاده می شد. پس از کنسرت اول تمرین ها و به تبع آن نوع آهنگسازی با عدم حضور محسن نامجو و برگشت او به تهران ادامه داشت و به سمت خالص تری از موسیقی راک و ریشه های آن در بلوز و جز نزدیک می شد. در این زمان بود که عبدی بهروانفر با مصطفی یاوری آشنا شد. وی به عنوان شاعر و ترانه سرا به گروه پیوست. آموخته های مصطفی یاوری و نزدیکی سنی او به عبدی بهروانفر و به تبع آن نوع تجربه های شخصی او تأثیر زیادی در نوع ترانه های گروه ماد گذاشت. خیلی از ترانه ها در ضمن تمرین و به صورتی کاملاً بداهه اجرا می شد که بعداً به یکی از مشخصه های اصلی گروه حتی در نوازندگی نیز تبدیل شد. در این مدت سروش مقدم هم به عنوان نوازنده فلوت به گروه پیوست. با گرفتن مجوز اجرای کنسرت راک در تاریخ شهریور سال ۱۳۸۲در سالن هلال احمر، گروه برای دومین بار به روی سن رفت. دو روز قبل از برگزاری اجرا محسن نامجو به گروه پیوست. در شب اول، گروه علی رغم اینکه نیروهای انصار حزب الله به قصد تعطیلی کنسرت به داخل سالن هجوم آورده بودند اجرای خود را به پایان رساند. اما شب دوم و سوم اجرا با حکم قاضی و به دلایل نامعلوم برگزار نشد. آهنگ واق واق سگ در پایان برنامه اجرا شد. این آهنگ در سومین جشنواره تهران اونیو به مقام نهم دست یافت. حاشیه هایی که بعد از این اجرا گروه را فرا گرفت باعث شد اعضا مدتی از هم فاصله داشته باشند. اما عبدی مدتی بعد به همراهی نوید اربابیان و مهدی عزیزی: درامز در اجرایی که در سالن ابن سینا مشهد و به درخواست انجمن اسلامی دانشکده پزشکی برگزار شد شرکت کردند. اجرای گروه شکلی شفاف تر از راک، از گروه ماد بود که با وجود توجه و در عین حال عجیب بودن نوع اجرا برای مردم اعضای گروه پس از چهارمین آهنگ و به درخواست رئیس سالن به پایین هدایت شدند. این آخرین اجرای گروه در مشهد بود و پس ازآن عبدی بهروانفر به تهران رفت. در مدت دو سال اقامت عبدی بهروانفر در تهران و به پیشنهاد محسن نامجو، گروه ماد او را برای ضبط آلبومش ترنج همراهی کرد که اولین تجربه گروه جهت ضبط یک آلبوم بود که دو سال بعد از ضبط آن در استودیو رهگذر، مجوز پخش گرفت. اجرای تابستان ۱۳۸۶ نیز که با نوازندگی عبدی بهروانفر، محسن نامجو و احسان زارع قشلاقی: تمبک در ارمنستان انجام شد شکل تازه ای از اجرا را برای گروه ماد به ارمغان آورد.
