عَبْدُه، محمّد (شَنزا ۱۲۶۶ـ اسکندریه ۱۳۲۳ق)
عَبْدُه، محمّد
روزنامه نگار، مفسر، رهبرِ دینی اصلاح طلب مصری. در کودکی قرآن را نزد یکی از حافظان قرآن آموخت و در مدت دو سال از برکرد. از ۱۲۸۲ـ ۱۲۹۴ق در جامع الازهر تحصیل کرد و در محرم ۱۲۸۷ با سید جمال الدین اسدآبادی، که تازه به مصر آمده بود، آشنا شد. از ۱۲۹۳ق مقالات اصلاحی خود را در روزنامۀ الاهرام نوشت و سپس به تدریس پرداخت. آن گاه که سید جمال الدین حزب الوطنی را بنیاد نهاد، به آن پیوست و مرد شمارۀ دوم حزب شد. مقالات عبده در انقلاب عرابی پاشا نقشی بسزا داشت. پس از شکست عرابی پاشا، عبده سه ماه زندانی و سپس تبعید شد. یک سال در بیروت بود و پس از آن به دعوت سید جمال الدین به پاریس رفت و با همکاری او مجلۀ عُروَة الوُثْقی را منتشر کرد. تقریرات عبده در تفسیر قرآن را رشید رضا، شاگرد او، نوشت و پس از آن با تصحیح عبده در مجلۀ المَنار به چاپ می رسید. این تفسیر که تا جزء دوازدهم قرآن بود، به نام المنار فی تفسیر القرآن الحکیم در دوازده جلد چاپ شد. عبده چون استادش، سید جمال الدین اسدآبادی، وحدت اسلامی را از مهم ترین اهداف آرمانی خود می شمرد و تلاش زیادی برای اتحاد شیعه و سنی کرد. از دیگر آثارش: شرح مختصر نهج البلاغه؛ رسالة التوحید (قاهره، ۱۹۴۲).
عَبْدُه، محمّد
روزنامه نگار، مفسر، رهبرِ دینی اصلاح طلب مصری. در کودکی قرآن را نزد یکی از حافظان قرآن آموخت و در مدت دو سال از برکرد. از ۱۲۸۲ـ ۱۲۹۴ق در جامع الازهر تحصیل کرد و در محرم ۱۲۸۷ با سید جمال الدین اسدآبادی، که تازه به مصر آمده بود، آشنا شد. از ۱۲۹۳ق مقالات اصلاحی خود را در روزنامۀ الاهرام نوشت و سپس به تدریس پرداخت. آن گاه که سید جمال الدین حزب الوطنی را بنیاد نهاد، به آن پیوست و مرد شمارۀ دوم حزب شد. مقالات عبده در انقلاب عرابی پاشا نقشی بسزا داشت. پس از شکست عرابی پاشا، عبده سه ماه زندانی و سپس تبعید شد. یک سال در بیروت بود و پس از آن به دعوت سید جمال الدین به پاریس رفت و با همکاری او مجلۀ عُروَة الوُثْقی را منتشر کرد. تقریرات عبده در تفسیر قرآن را رشید رضا، شاگرد او، نوشت و پس از آن با تصحیح عبده در مجلۀ المَنار به چاپ می رسید. این تفسیر که تا جزء دوازدهم قرآن بود، به نام المنار فی تفسیر القرآن الحکیم در دوازده جلد چاپ شد. عبده چون استادش، سید جمال الدین اسدآبادی، وحدت اسلامی را از مهم ترین اهداف آرمانی خود می شمرد و تلاش زیادی برای اتحاد شیعه و سنی کرد. از دیگر آثارش: شرح مختصر نهج البلاغه؛ رسالة التوحید (قاهره، ۱۹۴۲).