عَبدُالکَریم مُنْشی (قرن ۱۲ق)
(یا: محمد عبدالکریم علوی) از مورخان و مترجمان فارسی زبان مشهور شبه قاره . فرزند خواجه عاقبت محمود بود و در زمان اقامت نادر شاه در دهلی به خدمت وی درآمد. در ۱۱۵۲ق، همراه سپاه نادر از دهلی حرکت کرد و در ۱۱۵۴ق به قزوین ، رسید. بعد از اقامت کوتاهی در ایران و انجام فریضۀ حج به کلکته رفت و در ۱۱۵۶ق به شاه جهان آباد بازگشت . وی تا ۱۱۹۳ق زنده بود. نثر او به خصوص در تاریخ نگاری ساده و سلیس و مفید و مستند بود . از تألیفات او به فارسی محاربۀ کابل و قندهار، در جنگ های افغان ها، و از ترجمه هایش به فارسی تاریخ الخلفا، تاریخ مصر (از سیوطی ) را می توان نام برد. عبدالکریم منشی همچنین کتاب هایی درموضوع نجوم و جغرافیا از زبان انگلیسی به فارسی و اردو ترجمه کرد و خلاصه ای نیز از وَفَیات الاَعیان ابن خلّکان فراهم آورد.
(یا: محمد عبدالکریم علوی) از مورخان و مترجمان فارسی زبان مشهور شبه قاره . فرزند خواجه عاقبت محمود بود و در زمان اقامت نادر شاه در دهلی به خدمت وی درآمد. در ۱۱۵۲ق، همراه سپاه نادر از دهلی حرکت کرد و در ۱۱۵۴ق به قزوین ، رسید. بعد از اقامت کوتاهی در ایران و انجام فریضۀ حج به کلکته رفت و در ۱۱۵۶ق به شاه جهان آباد بازگشت . وی تا ۱۱۹۳ق زنده بود. نثر او به خصوص در تاریخ نگاری ساده و سلیس و مفید و مستند بود . از تألیفات او به فارسی محاربۀ کابل و قندهار، در جنگ های افغان ها، و از ترجمه هایش به فارسی تاریخ الخلفا، تاریخ مصر (از سیوطی ) را می توان نام برد. عبدالکریم منشی همچنین کتاب هایی درموضوع نجوم و جغرافیا از زبان انگلیسی به فارسی و اردو ترجمه کرد و خلاصه ای نیز از وَفَیات الاَعیان ابن خلّکان فراهم آورد.
wikijoo: عبدالکریم_منشی