[ویکی فقه] عبدالمحسن بن حمّود لقب گرفته به امینُ الدین (۵۷۰-۶۴۳ق) محدث، کاتب، ادیب و شاعر شامی بود.
تَنوخی، ابـوالفضل عبـدالمحسن بـن حـمّـود معــروف بـه امین الدین حلبی (۵۷۰-۶۴۳ق/۱۱۷۴-۱۲۴۵م)، شاعر، ادیب و کاتب ایوبیان. بیشترین اطلاع را دربارۀ او، نویسندۀ معاصرش ابن شَعّار (ه م) به دست می دهد که حتی یک بار او را در حلب، آن هنگام که الملک المنصور (د ۶۳۷ ق) به یاری سلطان صلاح الدین یوسف بن غازی، صاحب حلب، شتافته بود تا او را از دست خوارزمیان برهاند، ملاقات کرده، و احادیث نبوی از وی شنیده است، تنوخی نیز به وی اجازۀ نقل همۀ روایات و گفته های خود را داده، و بسیاری از اشعارش را برای ابن شعار خوانده است. همچنین تنوخی در رساله اش به نام الانوار المقتبسة من اوار النار، گزارشی اندک از خود می دهد.
تنوخی، عبدالمحسن، «الانوار المقتسبة من اوار النار»، ج۱، ص۲۰۶-۲۰۷، مجلة المجمع العلمی العربی، دمشق، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۶م، شم ۳۱.
نام پدر وی در منابع متأخر به جای حمّود، محمود آمده که تحریفی از نام او ست، مثلاً
حاجی خلیفه، کشف، ج۲، ص۱۷۵۸.
تنوخی پس از ۴ سال، راهی حلب شد. در آن جا وزیر نظام الدین ابوالحسین فرزند جمال الدین بن حصین با وی نیکی ها کرد و از او خواست تا به زادگاهش بازگردد. همچنین وزیر او را در مجلسی که بزرگان ادب چون سالم بن سعادۀ حمصی گرد آمده بودند، فرا خواند و از وی یاری طلبید؛ چه، سلطان غیاث الدین، شعرای حلب را فرا خوانده بود تا در مدح وی، شعری برتر از شعر امیة بن ابی الصلت در مدح سیف بن ذی یزن
امیة بن ابی الصلت، دیوان، ج۱، ص۵۱-۵۲، به کوشش بشیر یموت، بیروت، ۱۳۵۲ق/۱۹۳۴م.
...
تَنوخی، ابـوالفضل عبـدالمحسن بـن حـمّـود معــروف بـه امین الدین حلبی (۵۷۰-۶۴۳ق/۱۱۷۴-۱۲۴۵م)، شاعر، ادیب و کاتب ایوبیان. بیشترین اطلاع را دربارۀ او، نویسندۀ معاصرش ابن شَعّار (ه م) به دست می دهد که حتی یک بار او را در حلب، آن هنگام که الملک المنصور (د ۶۳۷ ق) به یاری سلطان صلاح الدین یوسف بن غازی، صاحب حلب، شتافته بود تا او را از دست خوارزمیان برهاند، ملاقات کرده، و احادیث نبوی از وی شنیده است، تنوخی نیز به وی اجازۀ نقل همۀ روایات و گفته های خود را داده، و بسیاری از اشعارش را برای ابن شعار خوانده است. همچنین تنوخی در رساله اش به نام الانوار المقتبسة من اوار النار، گزارشی اندک از خود می دهد.
تنوخی، عبدالمحسن، «الانوار المقتسبة من اوار النار»، ج۱، ص۲۰۶-۲۰۷، مجلة المجمع العلمی العربی، دمشق، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۶م، شم ۳۱.
نام پدر وی در منابع متأخر به جای حمّود، محمود آمده که تحریفی از نام او ست، مثلاً
حاجی خلیفه، کشف، ج۲، ص۱۷۵۸.
تنوخی پس از ۴ سال، راهی حلب شد. در آن جا وزیر نظام الدین ابوالحسین فرزند جمال الدین بن حصین با وی نیکی ها کرد و از او خواست تا به زادگاهش بازگردد. همچنین وزیر او را در مجلسی که بزرگان ادب چون سالم بن سعادۀ حمصی گرد آمده بودند، فرا خواند و از وی یاری طلبید؛ چه، سلطان غیاث الدین، شعرای حلب را فرا خوانده بود تا در مدح وی، شعری برتر از شعر امیة بن ابی الصلت در مدح سیف بن ذی یزن
امیة بن ابی الصلت، دیوان، ج۱، ص۵۱-۵۲، به کوشش بشیر یموت، بیروت، ۱۳۵۲ق/۱۹۳۴م.
...
wikifeqh: امین الدین_حلبی