عین الدوله، سلطان عبدالمجید میرزا اتابک اعظم ( ۱۲۲۴ شمسی در تهران – ۱۰ آبان ۱۳۰۶ شمسی در تهران ) ، پسر سلطان احمد میرزا عضدالدوله ( پسر چهل وهشتم فتح علی شاه ) و یکی از چهره های سیاسی برجسته در دوران پادشاهی مظفرالدین شاه و از مخالفان سرسخت جنبش مشروطهٔ ایران بود. عین الدوله وزیر اعظم دورهٔ مظفرالدین شاه و احمدشاه بود. او در تاریخ معاصر ایران عمدتاً به عنوان شخصیتی مرتجع و سرسخت شناخته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
عبدالمجید میرزا، پسر سلطان احمد میرزا عضدالدوله و نوهٔ فتحعلی شاه بود. او تحت تعلیم یک معلم خصوصی قرار داشت اما فقدان علاقه و انگیزه اش برای تحصیل، منجر به کنارگذاشته شدن او از دارالفنون شد. او را برای خدمت نزد ولی عهد وقت یعنی مظفرالدین میرزا به تبریز فرستادند و آنجا مهارت های اداری و خطاطی را آموخت. او به نسب سلطنتی خود افتخار می کرد و به تکبر، فخرفروشی، زورگویی و بدجنسی معروف بود. گفته شده که او یکی از درباریان تندخو، بی ادب و طمعکار بوده است.
او کارنامهٔ حرفه ای خود را در دربار مظفرالدین میرزا در تبریز و به عنوان نائب اصطبل آغاز کرد که در واقع معاون امیرآخور محسوب می شد و مدتی بعد در سال ۱۳۰۳ ق. به مقام امیرآخور رسید. پس از آن والی گری چند منطقه در آذربایجان را به دست آورد. در سال ۱۳۰۶ ق. ( سپتامبر ۱۸۹۰ ) ، هنگامی که والی قاجارآباد ( ارسباران ) بود، ناصرالدین شاه در بازگشت از سومین سفر اروپایی خود در آذربایجان بیمار شد و به کمک ژان باتیست فوریه پزشک خصوصی ناصرالدین شاه از مرگ نجات پیدا کرد. ظاهراً خبر احتمال مرگ شاه را عین الدوله به ولی عهد داده و پس از بهبود شاه، به خاطر تندی و بی ملاحظگی اش در این کار، به شدت تنبیه شده است.
در ۱۳۰۹ قمری ( ۹۲–۱۸۹۱ میلادی ) ، عبدالمجید میرزا در کنار سمت امیرآخور، والی گری اردبیل، مشگین و قرچه داغ با رتبهٔ امیرتومان و همچنین ریاست خالصه جات سلطنتی در آذربایجان را در اختیار داشت. در ۱۳۱۰ ق. ( ۹۳–۱۸۹۲ م ) ناصرالدین شاه عنوان «عین الدوله» را به او اعطا کرد.
در زمان رسیدن مظفرالدین شاه به پادشاهی ( ۱۳۱۳ ق. - ۱۸۹۶ م ) ، عین الدوله مدتی بود که ریاست دربار ولیعهد در آذربایجان را برعهده داشت. هرچند عین الدوله مورداعتماد مظفرالدین شاه بود و در میان ملازمان آذربایجانی پادشاه جدید شخصیتی تأثیرگذار محسوب می شد، اما ارتقای او در ساختار قدرت، به خاطر وجود رقبای دیگر، مدتی به تأخیر افتاد. علی اصغرخان امین السلطان ( صدراعظم کشور تا جمادی الثانی ۱۳۱۴ ) موفق شد عین الدوله را به عنوان والی به مازندران بفرستد. در زمان کابینهٔ فرمانفرما ( نوامبر ۱۸۹۶ تا آوریل ۱۸۹۷ ) ، عین الدوله از والی گری مازندران استعفا داد و به زیارت عتبات عالیات رفت.
... [مشاهده متن کامل]
عبدالمجید میرزا، پسر سلطان احمد میرزا عضدالدوله و نوهٔ فتحعلی شاه بود. او تحت تعلیم یک معلم خصوصی قرار داشت اما فقدان علاقه و انگیزه اش برای تحصیل، منجر به کنارگذاشته شدن او از دارالفنون شد. او را برای خدمت نزد ولی عهد وقت یعنی مظفرالدین میرزا به تبریز فرستادند و آنجا مهارت های اداری و خطاطی را آموخت. او به نسب سلطنتی خود افتخار می کرد و به تکبر، فخرفروشی، زورگویی و بدجنسی معروف بود. گفته شده که او یکی از درباریان تندخو، بی ادب و طمعکار بوده است.
او کارنامهٔ حرفه ای خود را در دربار مظفرالدین میرزا در تبریز و به عنوان نائب اصطبل آغاز کرد که در واقع معاون امیرآخور محسوب می شد و مدتی بعد در سال ۱۳۰۳ ق. به مقام امیرآخور رسید. پس از آن والی گری چند منطقه در آذربایجان را به دست آورد. در سال ۱۳۰۶ ق. ( سپتامبر ۱۸۹۰ ) ، هنگامی که والی قاجارآباد ( ارسباران ) بود، ناصرالدین شاه در بازگشت از سومین سفر اروپایی خود در آذربایجان بیمار شد و به کمک ژان باتیست فوریه پزشک خصوصی ناصرالدین شاه از مرگ نجات پیدا کرد. ظاهراً خبر احتمال مرگ شاه را عین الدوله به ولی عهد داده و پس از بهبود شاه، به خاطر تندی و بی ملاحظگی اش در این کار، به شدت تنبیه شده است.
در ۱۳۰۹ قمری ( ۹۲–۱۸۹۱ میلادی ) ، عبدالمجید میرزا در کنار سمت امیرآخور، والی گری اردبیل، مشگین و قرچه داغ با رتبهٔ امیرتومان و همچنین ریاست خالصه جات سلطنتی در آذربایجان را در اختیار داشت. در ۱۳۱۰ ق. ( ۹۳–۱۸۹۲ م ) ناصرالدین شاه عنوان «عین الدوله» را به او اعطا کرد.
در زمان رسیدن مظفرالدین شاه به پادشاهی ( ۱۳۱۳ ق. - ۱۸۹۶ م ) ، عین الدوله مدتی بود که ریاست دربار ولیعهد در آذربایجان را برعهده داشت. هرچند عین الدوله مورداعتماد مظفرالدین شاه بود و در میان ملازمان آذربایجانی پادشاه جدید شخصیتی تأثیرگذار محسوب می شد، اما ارتقای او در ساختار قدرت، به خاطر وجود رقبای دیگر، مدتی به تأخیر افتاد. علی اصغرخان امین السلطان ( صدراعظم کشور تا جمادی الثانی ۱۳۱۴ ) موفق شد عین الدوله را به عنوان والی به مازندران بفرستد. در زمان کابینهٔ فرمانفرما ( نوامبر ۱۸۹۶ تا آوریل ۱۸۹۷ ) ، عین الدوله از والی گری مازندران استعفا داد و به زیارت عتبات عالیات رفت.
