عبدالمجید عثمانی اول

عَبدُالمجید عثمانی اول (۱۲۳۸ـ۱۲۷۷ق)
سی ویکمین سلطان عثمانی (حک: ۱۲۵۵ـ۱۲۷۷ق/ ۱۹۳۹ـ۱۹۶۱) . پسر محمود دوم بود و پس از مرگ پدرش به سلطنت رسید. آغاز سلطنت وی با شورش محمدعلی پاشا حاکم مصر و کارشکنی صاحبان قدرت و فتنه های واپس گرایان و علمای دینی مخالف اصلاحات محمود دوم همراه بود. مهم ترین رویداد دورۀ او اعلان فرمان مشهور به خط شریف گلخانه در ادامۀ اصلاحات بود (۱۲۵۵ق) که در تاریخ عثمانی به عصرِ تنظیمات یا تنظیماتِ خیریه شهرت دارد. از دیگر رخدادهای دورۀ او نبرد کریمه در ۱۲۷۱ق بود که با عهدنامۀ پاریس به پایان رسید و به موجب آن قلمرو عثمانی کاملاً باقی ماند. چون دولت های اروپایی در گفت وگوی مقدماتی کنگرۀ پاریس (۱۲۷۲ق) خواهان تعهد بین المللی عثمانی در اجرای تنظیمات بودند، عبدالمجید نیز فرمان مشهور به «خط همایون » را صادر کرد. شورش دُروزیه و کشتار فرانسوی ها به سبب ضعف عبدالمجید، مداخلۀ دولت های اروپایی را درپی داشت (۱۲۷۶ق) . اسراف کاری های عبدالمجید بنیۀ اقتصادی امپراتوری عثمانی را تحلیل برد. پس از او برادرش ، عبدالعزیز، به سلطنت رسید. در دورۀ عبدالمجید افزون بر تنظیمات ، تغییراتی در ادارۀ ایالت ها، ارتش ، آموزش و پرورش و ضرب سکه رخ داد و نخستین تماشاخانۀ عثمانی تأسیس و بیمارستان هایی ساخته شد و شاهزادگان عثمانی لقب «اَفَندی» گرفتند. عبدالمجید نخستین سلطان عثمانی بود که به یکی از زبان های اروپایی (فرانسوی ) صحبت می کرد.