مولانا عبدالله صیرفی فرزند محمود تبریزی[ ۱] از خوشنویسان صاحب نام قرن هشنم هجری بوده که دست کم تا ۷۴۷ ه. ق می زیسته است. [ ۲] برخی سال درگذشت او را ۷۴۲ ه. ق و محل دفن او را مقبره ٔ چرنداب تبریز نوشته اند. [ ۳] او در خطوط ششگانه شاگرد یاقوت مستعصمی بوده و از جمله استادان سبعه یا هفتگانه به حساب می آید. همچنین او را از شاگردان سید حیدر گُنده نویس دانسته اند. [ ۴]
شیوه عبداللّه صیرفی را شاگردش خیرالدین مرعشی ( متوفی ۸۷۶ ) به قلمرو عثمانی بُرد و شاگرد برجسته ای چون حمداللّه آماسی ( متوفی ۹۲۶ ) را پرورش داد. [ ۵] که سرسلسله خوشنویسان عثمانی محسوب می شود. به این ترتیب عبداللّه صیرفی که به واسطه استادش یاقوت به مکتب بغداد متصل است در انتقال مرکز ثقل هنر خوشنویسی اسلامی به داخل ایران و سپس ارسال بخشی از آن به عثمانی از حلقه های کلیدی به شمار می رود.
یکی از آثار او کتیبه های مسجد استاد و شاگرد در خیابان فردوسی تبریز است که بنای اولیه آن در سال ۷۴۲ هجری قمری ساخته شده است. کتیبه های داخل و مندرجات دیوارهای خارج مسجد به خط او و یکی از شاگردان وی نوشته شده از همین رو به مسجد استاد و شاگرد شهرت یافته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشیوه عبداللّه صیرفی را شاگردش خیرالدین مرعشی ( متوفی ۸۷۶ ) به قلمرو عثمانی بُرد و شاگرد برجسته ای چون حمداللّه آماسی ( متوفی ۹۲۶ ) را پرورش داد. [ ۵] که سرسلسله خوشنویسان عثمانی محسوب می شود. به این ترتیب عبداللّه صیرفی که به واسطه استادش یاقوت به مکتب بغداد متصل است در انتقال مرکز ثقل هنر خوشنویسی اسلامی به داخل ایران و سپس ارسال بخشی از آن به عثمانی از حلقه های کلیدی به شمار می رود.
یکی از آثار او کتیبه های مسجد استاد و شاگرد در خیابان فردوسی تبریز است که بنای اولیه آن در سال ۷۴۲ هجری قمری ساخته شده است. کتیبه های داخل و مندرجات دیوارهای خارج مسجد به خط او و یکی از شاگردان وی نوشته شده از همین رو به مسجد استاد و شاگرد شهرت یافته است.
wiki: عبدالله صیرفی