عَبدُالله بن مبارک مَروَزی (مرو ۱۱۸ـ هیت ۱۸۱ق)
فقیه، زاهد، عارف و محدث مشهور ایرانی. گویند به پیشۀ تجارت مشغول بود و در سفرهایش به کسب علم نیز می پرداخت. فقه را از سُفیان ثَوری و مالک بن اَنَس فراگرفت، از این رو، او را درشمار مشهورترین تابعانِ تابعان دانسته اند. ابن مبارک بیشتر شخصیتی زاهد است تا صوفی. از این رو، کسانی همچون سُلَمی و خواجه عبدالله انصاری و جامی او را درشمار مشایخ ذکر نمی کنند. اگرچه داستانی از توبۀ او نقل شده است که با داستان فُضَیلِ عِیاض (استادِ ابن مبارک) همانند است. گویند ابن مبارک، سالی به حج و سالی دیگر به جهاد می رفت. بسیار با احتیاط بود و احادیث را از روی کتاب روایت می کرد. کتاب البِرّ و الصّله، کتاب التفسیر درشمار تألیفات او، و کتاب الزهد درشمار آثار چاپ شدۀ اوست.
فقیه، زاهد، عارف و محدث مشهور ایرانی. گویند به پیشۀ تجارت مشغول بود و در سفرهایش به کسب علم نیز می پرداخت. فقه را از سُفیان ثَوری و مالک بن اَنَس فراگرفت، از این رو، او را درشمار مشهورترین تابعانِ تابعان دانسته اند. ابن مبارک بیشتر شخصیتی زاهد است تا صوفی. از این رو، کسانی همچون سُلَمی و خواجه عبدالله انصاری و جامی او را درشمار مشایخ ذکر نمی کنند. اگرچه داستانی از توبۀ او نقل شده است که با داستان فُضَیلِ عِیاض (استادِ ابن مبارک) همانند است. گویند ابن مبارک، سالی به حج و سالی دیگر به جهاد می رفت. بسیار با احتیاط بود و احادیث را از روی کتاب روایت می کرد. کتاب البِرّ و الصّله، کتاب التفسیر درشمار تألیفات او، و کتاب الزهد درشمار آثار چاپ شدۀ اوست.
wikijoo: عبدالله_بن_مبارک_مروزی