[ویکی فقه] عبدالله بن عمر بامخرمه (۹۰۷-۹۷۲ق /۱۵۰۱- ۱۵۶۵م )، فقیه و هیأت شناس و از افراد مشهور خاندان بامخرمه بود.
وی در شحر به دنیا آمد ، و نزد پدر و عمویش ، طیب و قاضی عبدالله باسرومی دانش آموخت و برای تکمیل دانش خود به شهرهای زبید، عدن ، تعز و جاهای دیگر سفرها کرد. عبدالله به زودی در علوم مختلف از جمله هیأت و به ویژه فقه ، صاحب نظر گردید، به گونه ای که عمویش عبدالله طیب هرگز خود را در حل مشکلات و مسائل پیچیده همتای او نمی دید و حتی او را «شافعی صغیر» می خواندند.
مناصب مختلف
وی در ۹۴۳ق مسئولیت قضای شحر را پذیرفت ، اما کرسی استادی را بر منصب قضای شحر ترجیح داد و به عدن بازگشت و تا پایان عمر همان جا ماند و ضمن تصدی منصب افتاء، نظارت بر امور اوقاف و تدریس در مدرسه های طاهریه ، منصوریه و فرحاتیه را برعهده داشت .
آثار
عبدالله نه تنها در فقه و هیأت ، که در تاریخ نیز صاحب نظر بود و آثار بسیاری در همین زمینه ها به رشته تحریر درآورده است . اشعاری که از وی برجای مانده ، بیشتر مدح پیامبر (صلّی الله علیه و آله)، دانشمندان ، امیران به ویژه سلطان بدر کثیری و سلطان سند بن محمد وداد است . سقاف برخی از آن ها، و عیدروس ، به ویژه دوبیتی هایی از وی را آورده است . آثار: فهرست بخشی از آثار خطی او چنین است : ۱. رسالة فی العمل بالربع المجیب ، موجود در کتاب خانه آل البار در یمن . ۲. شرح الرحبیة فی الفرائض ، که نسخه ای از آن در کتاب خانه دانشگاه ملک سعود موجود است ۳. الفتاوی ، موجود در کتاب خانه آل یحیی در تریم . ۴. الفتاوی العدنیة یا الفتاوی الهجرانیة. ۵. اللمعة فی علم الفلک ، موجود در خزانه رباط به شماره ۳۰۲۳. ۶. مسائل ملقطة. ۷. مشکاةالمصباح لشرح العدة و السلاح ، که نسخه های متعددی از آن در برخی کتاب خانه ها موجود است . ۸. نبذة فی علم الفلک . نسخه ای عکسی از آن در کتاب خانه الکاف در سیوون نگهداری می شود.
وی در شحر به دنیا آمد ، و نزد پدر و عمویش ، طیب و قاضی عبدالله باسرومی دانش آموخت و برای تکمیل دانش خود به شهرهای زبید، عدن ، تعز و جاهای دیگر سفرها کرد. عبدالله به زودی در علوم مختلف از جمله هیأت و به ویژه فقه ، صاحب نظر گردید، به گونه ای که عمویش عبدالله طیب هرگز خود را در حل مشکلات و مسائل پیچیده همتای او نمی دید و حتی او را «شافعی صغیر» می خواندند.
مناصب مختلف
وی در ۹۴۳ق مسئولیت قضای شحر را پذیرفت ، اما کرسی استادی را بر منصب قضای شحر ترجیح داد و به عدن بازگشت و تا پایان عمر همان جا ماند و ضمن تصدی منصب افتاء، نظارت بر امور اوقاف و تدریس در مدرسه های طاهریه ، منصوریه و فرحاتیه را برعهده داشت .
آثار
عبدالله نه تنها در فقه و هیأت ، که در تاریخ نیز صاحب نظر بود و آثار بسیاری در همین زمینه ها به رشته تحریر درآورده است . اشعاری که از وی برجای مانده ، بیشتر مدح پیامبر (صلّی الله علیه و آله)، دانشمندان ، امیران به ویژه سلطان بدر کثیری و سلطان سند بن محمد وداد است . سقاف برخی از آن ها، و عیدروس ، به ویژه دوبیتی هایی از وی را آورده است . آثار: فهرست بخشی از آثار خطی او چنین است : ۱. رسالة فی العمل بالربع المجیب ، موجود در کتاب خانه آل البار در یمن . ۲. شرح الرحبیة فی الفرائض ، که نسخه ای از آن در کتاب خانه دانشگاه ملک سعود موجود است ۳. الفتاوی ، موجود در کتاب خانه آل یحیی در تریم . ۴. الفتاوی العدنیة یا الفتاوی الهجرانیة. ۵. اللمعة فی علم الفلک ، موجود در خزانه رباط به شماره ۳۰۲۳. ۶. مسائل ملقطة. ۷. مشکاةالمصباح لشرح العدة و السلاح ، که نسخه های متعددی از آن در برخی کتاب خانه ها موجود است . ۸. نبذة فی علم الفلک . نسخه ای عکسی از آن در کتاب خانه الکاف در سیوون نگهداری می شود.
wikifeqh: عبدالله_بن_عمر_بامخرمه