عبدالله بن عبدالعزیز ال سعود

پس از وفات ملک عبدالله، برادر ناتنی اش ملک سلمان به پادشاهی عربستان سعودی رسید. طبق گزارش فوربز، در سال ۲۰۱۳، وی هشتمین فرد قدرتمند جهان بوده است.
ملک عبدالله مانند ملک فهد، یکی از فرزندان ملک عبدالعزیز، بنیان گذار عربستان بود. وی در بزرگسالی خود پست های سیاسی مهمی را برعهده داشته است. در سال ۱۹۶۱ وی اولین پست دولتی خود، شهرداری مکه، را دریافت کرد. در سال ۱۹۶۲، وی به فرماندهی گارد ملی عربستان منصوب شد و تا زمانی که به پادشاهی رسید، هنوز عهده دار این پُست بود. همچنین، در سال ۱۹۸۲، وقتی ملک فهد به سلطنت رسید، وی به عنوان قائم مقام وزیر دفاع و ولیعهد عربستان سعودی منصوب شد. پس از اینکه ملک فهد در سال ۱۹۹۵ دچار سکتهٔ مغزی شد، وی به طور غیررسمی پادشاه شد و ۱۰ سال بعد رسماً به پادشاهی رسید.
ملک عبدالله در زمان سلطنتش، روابط نزدیکی با ایالات متحده و بریتانیا داشت و میلیاردها دلار تجهیزات نظامی از آن ها خریداری نمود. وی همچنین به زنان اجازهٔ رأی دهی و شرکت در بازی های المپیک داد. علاوه براین وی وضع موجود کشورش را در جریان اعتراضات سال۲۰۱۱ که متأثر از بهار عربی بود، حفظ کرد. در نوامبر ۲۰۱۳، یک گزارش از بی بی سی ادعا می کرد که عربستان ممکن است در آینده سلاح های اتمی را از پاکستان، که روابط دیرینه ای با عربستان داشت، بگیرد.
ملک عبدالله در زمان مرگ دو ولیعهدش، زنده بود. در پی مرگ سلطان بن عبدالعزیز، وزیر داخلهٔ محافظه کار نایف بن عبدالعزیز به عنوان ولیعهد انتخاب شد، ولی نایف نیز در ژوئن ۲۰۱۲ وفات یافت. وی پس از آن سلمان بن عبدالعزیز ۷۶ ساله که وزیر دفاع وقت بود را به عنوان ولیعهدش انتخاب کرد. طبق یک گزارش که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد، ملک عبدالله «چهار همسر، هفت پسر و ۱۵ دختر» داشت. او حدود حدود ۱۸میلیارد دلار آمریکا ثروت شخصی داشت که جایگاه سوم ثروتمندترین رهبران سیاسی دنیا از آن خود می کند.