عبدالله بن احمد عذری بشیشی

[ویکی فقه] بِشْبیشی ، عبدالله بن احمد عُذری ۷۶۲-۸۲۰ق /۱۳۶۱-۱۴۱۷م ، ادیب و کاتب شافعی می باشد.
بغدادی و کحاله او را بشیشی خوانده اند که ظاهراً تصحیف است . ابن عماد نیز به اشتباه او را بشیتی (منسوب به روستایی در فلسطین ) دانسته است . وی در بشبیش (روستایی در مصر) به دنیا آمد. سخاوی و غزی نسبت قاهری نیز به او داده اند. لقب او را بیش تر جمال الدین دانسته اند، اما کمال الدین نیز بارها ذکر شده است .
تحصیلات
از زندگی وی همین را می دانیم که نزد سراج الدین عمر ابن ملقن (همین مقاله) و شمس الدین غماری نحو، لغت و فقه فرا گرفت و از راه وراقی روزگار می گذرانید. وی خطی خوش داشت و نسخه های بسیاری استنساخ کرد. علاوه بر این ، وی با مقریزی د۸۴۵ق /۱۴۴۱م دوست بود و مدتی به نیابت از وی ، به کار حسبه مشغول شد. سرانجام ، وی به اسکندریه رفت و در آن جا درگذشت .
آثار وی
۱. اخبار قضاة مصر، یا قضاة مصر. ۲. شواهد العربیة. ۳. جامع التعریب ، که فؤاد سید تاریخ کتابت آن را ۷۳۲ق دانسته است ، اما با توجه به تاریخ تولد مؤلف ، صحیح به نظر نمی آید. فولرس به استناد برگی که از کتاب افتاده ، آن را التذییل و التکمیل لما استعمل منه اللفظ الدخیل نامیده است احتمالاً همین کتاب است که در منابع کهن به این نام ها تکرار شده است : الالفاظ المعربة، معرب القرآن و جوامع التعریب .