عبدالله الریماوی ( عربی: عبدالله الریماوی؛ ۱۹۲۰ – ۵ مارس ۱۹۸۰ ) مبارز، مفکر و سیاستمدار فلسطینی است که در شهرک بیت ریما در رام الله به دنیا آمده است. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه رشیدیه و دبیرستانی را در دانشکده عربی در قدس گذراند و پس از کسب دیپلم، تحصیلاتش را در دانشگاه آمریکایی بیروت ادامه داد و به کسب دانشنامه در زمینه علوم نائل آمد. او در ادامه تحصیلاتش موفق به اخذ مدارک تحصیلی از دانشکده قدس و سپس از دانشگاه قاهره گردید. او بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه آمریکایی به عنوان استاد در مدرسه الصلاحیه نابلس به تدریس پرداخت. الریماوی بعد از اعلام تقسیم فلسطین در سال ۱۹۴۷، به عنوان مدیر توجیه ملی در هیئت عربی عالی فلسطین انتخاب شد.
... [مشاهده متن کامل]
عبدالله الریماوی بعد از این که به گروه جهاد مقدس که توسط عبد القادر الحسینی تأسیس شده بود پیوست، در اواخر سال ۱۹۴۸ ریاست هیئت تحریریه روزنامه فلسطینی «القدس» را بر عهده گرفت.
الریماوی فعالیتش در حزب بعث عربی در اردن را با انتشار روزنامه البعث به همراه همکارش عبدالله نعواس آغاز کرد، ولی بدنبال چندین بار توقیف بخاطر انتشار مقالات سیاسی، سرانجام در سال ۱۹۵۱ اجازه انتشار آن لغو گردید و خودش نیز بمدت چند ماه زندانی شد. او سپس از زندان در فعالیت های انتخابات پارلمانی سال ۱۹۵۰ شرکت کرد و به عنوان نماینده از منطقه رام الله انتخاب گردید. او چندین دوره متوالی از همین منطقه به نمایندگی پارلمان انتخاب شد و به عنوان یک مقاومت کننده علیه طرح های استعماری و رهبری تظاهرات ملی معروف شد. او در سال ۱۹۵۶ به عنوان وزیر خارجه انتخاب شد؛ ولی در یک سال بعد یعنی در سال ۱۹۵۷ به عنوان پناهنده سیاسی به دمشق رفت و پس از ۴ سال به قاهره رفت و حدود ۹ سال در آنجا ماند. الیمی در سال ۱۹۷۰ به اردن بازگشت و به عنوان رئیس سندیکای وکلای عرب انتخاب گردید و با تشکیل اولین شورای مشورتی اردن به عنوان عضو این شورا انتخاب شد.
از عبدالله الریماوی آثار فکری و ملی بسیار غنی به جای مانده است، از جمله این آثار عبارتند از: جنبش جدید عربی، ملی گرایی، منطقه جدید. او همچنین یک دانشنامه بیداری فکری ( به زبان عربی ) در بین سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ در بیروت تنظیم کرد که شامل تعدادی کتاب از جمله «نظریه انقلابی معاصر»، سوسیالیسم آزاد و… وی همچنین مجموعه ای از تحقیقات تحت عنوان «موضوعات برگ در قانون بین المللی معاصر» را به عربی ترجمه کرد.
... [مشاهده متن کامل]
عبدالله الریماوی بعد از این که به گروه جهاد مقدس که توسط عبد القادر الحسینی تأسیس شده بود پیوست، در اواخر سال ۱۹۴۸ ریاست هیئت تحریریه روزنامه فلسطینی «القدس» را بر عهده گرفت.
الریماوی فعالیتش در حزب بعث عربی در اردن را با انتشار روزنامه البعث به همراه همکارش عبدالله نعواس آغاز کرد، ولی بدنبال چندین بار توقیف بخاطر انتشار مقالات سیاسی، سرانجام در سال ۱۹۵۱ اجازه انتشار آن لغو گردید و خودش نیز بمدت چند ماه زندانی شد. او سپس از زندان در فعالیت های انتخابات پارلمانی سال ۱۹۵۰ شرکت کرد و به عنوان نماینده از منطقه رام الله انتخاب گردید. او چندین دوره متوالی از همین منطقه به نمایندگی پارلمان انتخاب شد و به عنوان یک مقاومت کننده علیه طرح های استعماری و رهبری تظاهرات ملی معروف شد. او در سال ۱۹۵۶ به عنوان وزیر خارجه انتخاب شد؛ ولی در یک سال بعد یعنی در سال ۱۹۵۷ به عنوان پناهنده سیاسی به دمشق رفت و پس از ۴ سال به قاهره رفت و حدود ۹ سال در آنجا ماند. الیمی در سال ۱۹۷۰ به اردن بازگشت و به عنوان رئیس سندیکای وکلای عرب انتخاب گردید و با تشکیل اولین شورای مشورتی اردن به عنوان عضو این شورا انتخاب شد.
از عبدالله الریماوی آثار فکری و ملی بسیار غنی به جای مانده است، از جمله این آثار عبارتند از: جنبش جدید عربی، ملی گرایی، منطقه جدید. او همچنین یک دانشنامه بیداری فکری ( به زبان عربی ) در بین سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ در بیروت تنظیم کرد که شامل تعدادی کتاب از جمله «نظریه انقلابی معاصر»، سوسیالیسم آزاد و… وی همچنین مجموعه ای از تحقیقات تحت عنوان «موضوعات برگ در قانون بین المللی معاصر» را به عربی ترجمه کرد.
