عبدالقادر مدیچ بویو

عَبدُالقادِر مِدیچ بویو (استانبول ۱۹۱۷ـ۱۹۸۵)
شاعر و مترجم ترکیه ای. وقتی دانشجوی سال آخر مدرسۀ پیاده نظام ارتش بود به سبب فعالیت های سیاسی و همکاری با ناظم حکمت، دستگیر و به ده ماه زندان محکوم شد، و از تحصیل بازماند (۱۹۳۸). پس از رهایی از زندان دورۀ خدمت نظام را به پایان برد (۱۹۴۱) و در استانبول تحصیلاتش را در رشتۀ حقوق پی گرفت. اما با چاپ نخستین مجموعۀ شعرش با نام تبلیغ در ۱۹۴۳، از استانبول تبعید شد. پس از بازگشت به استانبول، از ۱۹۴۷ در انتشارات گوناگون در مقام مترجم و ویراستار به کار پرداخت. مترجم برجسته ای بود و جایزه های ترجمۀ بسیاری دریافت کرد. از آثارش: مجموعه های خوش آمدید ابراهیم خلیل (۱۹۵۹)، چهار پنجره (۱۹۶۲)، تا خوشبختی هست (۱۹۶۸)؛ مولانا به زبان امروز (۱۹۵۵، ۱۹۸۰)؛ خیام به زبان امروز (۱۹۶۴)؛ ترجمۀ ایلیاد و اودیسه(۱۹۷۰)؛ عدالت واقعی که ترجمۀ اشعاری از شاعران غرب و شرق است (۱۹۶۱).