عبدالقادر بن ملوک شاه بدائونی

در دوازده سالگی پدرش ملوک شاه وی را به سنبهل، نزد شیخ حاتم سنبهلی می برد تا فقه حنفی را بیاموزد. وی هم چنین نزد محمد مکی و نیز جد مادریش مخدوم اشرف بساوری، قرآن و علوم عربی را آموخت. بدائونی در سال ۹۶۶ق به همراه پدرش به آگرا می رود و در سلک شاگردان شیخ مبارک ناگوری، علوم رسمی را فرا می گیرد. بدائونی در علوم دیگر از جمله موسیقی، تاریخ و نجوم نیز تبحر داشته است.
بدائونی در اواخر ذیحجه ۹۸۱ به آگره می رود و در آنجا توسط جلال خان قورچی و حکیم عین الملک شیرازی به اکبر شاه معرفی می شود. او پس از ورود به دربار اکبر، دارای منصب هایی می گردد و مسئولیت هایی نیز به وی واگذار می شود. از جمله این که به دستور اکبر، فعالیت های گسترده ای را در زمینه نگارش و نیز ترجمه آثاری از زبان سانسکریت و عربی به فارسی آغاز می کند. از مهم ترین آثار او نگارش کتاب منتخب التواریخ در سه جلد می باشد که تاریخ نگاری از زمان غزنویان تا سلطنت اکبر شاه را شامل می شود.
بدائونی یک از منتقدان جدی اکبرشاه در راستای سیاست های دین الهی و صلح کل بود. او طرفدار جناح روحانیان سنّی سنتی بود و نفوذ ابوالفضل علامی، فیضی دکنی و شیخ مبارک را عامل بدعت در دستگاه پادشاه اکبر می دید. با این حال او نیز طرفدار هزاره گرایی بود و به شخصیت های مسیحایی همچون محمد نوربخش ( موسس جنبش نوربخشی در ایران ) و مهدی جانپور ( موسس مهدویه در هند ) اظهار علاقه می کرد.
• منتخب التواریخ
• نجات الرشید
• الاحادیث
• تالیف بخش عمده ای از کتاب تاریخ الفی
• رامایانا
• بید اتهرین
• بحر الاسمار
• جامع رشیدی
• دو بخش از هجده بخش مهابهاراتا
• ده جزوه از نسخه ی معجم البلدان
بدائونی در سال ۹۹۹ قمری به زادگاهش بدائون باز می گردد و اواخر عمر خویش را در انزوا سر می کند. دربارهٔ تاریخ دقیق مرگ وی اختلاف نظر وجود دارد. او را در باغ انبه عطارپور در نزدیکی بدائون دفن کردند.