عبدالعلی تحسین کشمیری

[ویکی فقه] تحسین کشمیری، عبدالعلی (د ۱۱۴۸ق/۱۷۳۵م)، شاعر پارسی گوی هند در سده ۱۲ قمری می باشد.
از تاریخ تولد کشمیری آگاهی چندانی در دست نیست. زادگاه نیاکانش ری بود، اما او را کشمیری تبار دانسته اند. به نوشته بیش تر تذکره نویسان، تحسین از نوادگان میرزا داراب بیگ تبریزی (د ۱۱۱۸ق/۱۷۰۶م) متخلص به جویا بود، هر چند وی خود را از نوادگان میرشمس الدین عراقی برمی شمرد. به نظر می رسد که داراب بیگ تبریزی، نیای مادری، و میر شمس الدین عراقی، نیای پدری او بوده است. تحسین، معاصر و هم نشین محمد احسن سامع و عبدالرضا متین اصفهانی بود. خوشگو اغلب وی را در مسجد بیگم، هنگامی که به خدمت شاه گلشن شاه جهان آبادی (د ۱۱۴۰ق/ ۱۷۲۸م) می رفت، ملاقات می کرد. او مدتی نیز از ملازمان نواب برهان الملک سعادت خان (د ۱۱۵۱ق/ ۱۷۳۸م)، سرسلسله شاهان اوده بود.
← قصیده سرا
۱- هفت بند؛۲- دیوان مراثی؛۳- قضا و قدر، قصیده ای است به فارسی در ۱۵۰ بیت، در شرح سفر همو به کشمیر و تبت؛۴- دیوان، یا گلشن اذهان (۱۱۵۷ق)، شامل ۸ هزار بیت، غزل و قصیده.