عَبدُالعَزیز شیبانی (حک: ۹۴۷ـ۹۵۶ق)
(ملقب به: ابوالغازی ) حاکم بخارا. پسر عبدالله یکم شیبانی. به فرمان پدرش حاکم بخارا شد. پس از درگذشت پدر، خود را پادشاه خواند و از این روی با عمویش عبدللطیف خان شیبانی ، حکمران سمرقند، به کشمکش هایی پرداخت . وی برای جلب نظر مردم از پاره ای مالیات ها چشم پوشید. در روزگار پادشاهی وی بناکردن قلعۀ نو بخارا آغاز شد و در پادشاهی عبدالله دوم شیبانی به انجام رسید. وی درویش مسلک بود، به فارسی و ترکی شعر می سرود و عزیزی تخلص می کرد. شاعران و ادیبان را می نواخت چنان که خواجه حسن بخاری ، مؤلف مذکر احباب، نزد او به سر می برد.
(ملقب به: ابوالغازی ) حاکم بخارا. پسر عبدالله یکم شیبانی. به فرمان پدرش حاکم بخارا شد. پس از درگذشت پدر، خود را پادشاه خواند و از این روی با عمویش عبدللطیف خان شیبانی ، حکمران سمرقند، به کشمکش هایی پرداخت . وی برای جلب نظر مردم از پاره ای مالیات ها چشم پوشید. در روزگار پادشاهی وی بناکردن قلعۀ نو بخارا آغاز شد و در پادشاهی عبدالله دوم شیبانی به انجام رسید. وی درویش مسلک بود، به فارسی و ترکی شعر می سرود و عزیزی تخلص می کرد. شاعران و ادیبان را می نواخت چنان که خواجه حسن بخاری ، مؤلف مذکر احباب، نزد او به سر می برد.
wikijoo: عبدالعزیز_شیبانی_(حک:_۹۴۷ـ۹۵۶ق)