عبدالصمد مرفاوی ( زاده ۲۸ اردیبهشت ۱۳۴۳ ) بازیکن پیشین و مربی فوتبال ایرانی است. مرفاوی در دوران بازیگری، عضو باشگاه استقلال تهران و تیم ملی ایران بود. او در دو دوره سرمربی گری استقلال تهران را در فصل های ۸۶–۱۳۸۵ و ۸۹–۱۳۸۸ بر عهده داشت. وی سابقه قهرمانی با استقلال در جام باشگاه های آسیا را دارد که در این مسابقات توانست عنوان آقای گلی را نیز به دست آورد.
... [مشاهده متن کامل]
مرفاوی در دوران حضور فوتبالی اش در ایران بارها در تیم های مختلفی از جمله نیروی زمینی٬دارایی٬استقلال٬بهمن و در خارج از ایران تیم های الکویت و تیونگ بارو توپ زد.
آخرین فصل حضورش در دارایی تهران، یعنی در فصل ۱۳۶۷ مسابقات باشگاه های تهران، در دیدار بین تیم های دارایی و استقلال که بر سر مقام نایب قهرمانی در جدال بودند، ۲ گل وارد دروازه استقلال کرد تا دارایی ۳–۰ استقلال را شکست دهد.
در فصل بعد به استقلال پیوست و ظرف ۶ سال حضورش در این تیم جام های مختلفی را کسب کرد. مهترین گل های او برای استقلال گل قهرمانی استقلال در دیدار نهایی جام باشگاه های ایران ( لیگ قدس ) در سال ۱۳۶۹ در برابر پرسپولیس، گل قهرمانی استقلال در دیدار نهایی جام باشگاه های آسیا ( ۱۹۹۱ ) در برابر لیائونینگ چین، و دو گل به برق شیراز در بازی رفت فینال جام حذفی ایران در سال ۱۳۷۵ بود. ضمن اینکه در سال های ۶۹، ۷۰، و ۷۱ با پیراهن استقلال ۳ گل با ضربه سر وارد دروازه پرسپولیس کرد.
او سومین بازیکن سال آسیا در سال ۱۹۹۱ شد.
در سال ۱۳۶۵ و پس از استعفای ۱۴ نفر از بازیکنان تیم ملی پرویز دهداری بازیکنان جوانی را به تیم دعوت کرد و صمد مرفاوی که در آن زمان ۲۱ سال سن داشت یکی از همین جوانان بود. او در مسابقات مقدماتی المپیک مقابل کویت، اولین بازی ملی خود را انجام داد.
در قهرمانی ایران در بازی های آسیایی ۱۹۹۰ حضور موفقی به عنوان مهاجم مکمل فرشاد پیوس داشت و یک گل حساس در مرحله یک چهارم نهایی به ژاپن زد. از بازی رفت ایران - الجزایر در چارچوب جام بین قاره ای در سال ۱۹۹۱ به عنوان بهترین بازی ملی او یاد می شود که توانست هر دو گل ایران را به ثمر برساند و یک پیروزی به یاد ماندنی در ورزشگاه آزادی برای ایران رقم بزند.
عبدالصمد مرفاوی در دو دوره به عنوان سرمربی تیم فوتبال استقلال تهران را هدایت کرد، که هر دو دوره بعد از قهرمانی استقلال در فصل پیشین توسط امیر قلعه نویی و دستیاری خود او بوده است. وی در اولین دوره در لیگ برتر ۸۶–۸۵ به عنوان سرمربی سکان هدایت استقلال تهران را بر عهده گرفت، در آن فصل استقلال در حالی که تا چند هفته پایانی لیگ صدرنشین بود در پایان به رتبه جهارم بسنده کرد. او در فصل ۱۳۸۸–۱۳۸۹ برای دومین بار سرمربی استقلال تهران شد. در انتهای فصل مدیر عامل وقت استقلال واعظ آشتیانی قرارداد وی را برای یک سال دیگر تمدید نمود، اما در پایان آخرین بازی لیگ و پس از تساوی در برابر تیم پیکان و از دست دادن عنوان نایب قهرمانی، از سمت خود استعفا داد و به فاصله کوتاهی خود واعظ آشتیانی هم به دلیل اختلاف با سازمان تربیت بدنی از کارش کنار رفت.
... [مشاهده متن کامل]
مرفاوی در دوران حضور فوتبالی اش در ایران بارها در تیم های مختلفی از جمله نیروی زمینی٬دارایی٬استقلال٬بهمن و در خارج از ایران تیم های الکویت و تیونگ بارو توپ زد.
آخرین فصل حضورش در دارایی تهران، یعنی در فصل ۱۳۶۷ مسابقات باشگاه های تهران، در دیدار بین تیم های دارایی و استقلال که بر سر مقام نایب قهرمانی در جدال بودند، ۲ گل وارد دروازه استقلال کرد تا دارایی ۳–۰ استقلال را شکست دهد.
در فصل بعد به استقلال پیوست و ظرف ۶ سال حضورش در این تیم جام های مختلفی را کسب کرد. مهترین گل های او برای استقلال گل قهرمانی استقلال در دیدار نهایی جام باشگاه های ایران ( لیگ قدس ) در سال ۱۳۶۹ در برابر پرسپولیس، گل قهرمانی استقلال در دیدار نهایی جام باشگاه های آسیا ( ۱۹۹۱ ) در برابر لیائونینگ چین، و دو گل به برق شیراز در بازی رفت فینال جام حذفی ایران در سال ۱۳۷۵ بود. ضمن اینکه در سال های ۶۹، ۷۰، و ۷۱ با پیراهن استقلال ۳ گل با ضربه سر وارد دروازه پرسپولیس کرد.
او سومین بازیکن سال آسیا در سال ۱۹۹۱ شد.
در سال ۱۳۶۵ و پس از استعفای ۱۴ نفر از بازیکنان تیم ملی پرویز دهداری بازیکنان جوانی را به تیم دعوت کرد و صمد مرفاوی که در آن زمان ۲۱ سال سن داشت یکی از همین جوانان بود. او در مسابقات مقدماتی المپیک مقابل کویت، اولین بازی ملی خود را انجام داد.
در قهرمانی ایران در بازی های آسیایی ۱۹۹۰ حضور موفقی به عنوان مهاجم مکمل فرشاد پیوس داشت و یک گل حساس در مرحله یک چهارم نهایی به ژاپن زد. از بازی رفت ایران - الجزایر در چارچوب جام بین قاره ای در سال ۱۹۹۱ به عنوان بهترین بازی ملی او یاد می شود که توانست هر دو گل ایران را به ثمر برساند و یک پیروزی به یاد ماندنی در ورزشگاه آزادی برای ایران رقم بزند.
عبدالصمد مرفاوی در دو دوره به عنوان سرمربی تیم فوتبال استقلال تهران را هدایت کرد، که هر دو دوره بعد از قهرمانی استقلال در فصل پیشین توسط امیر قلعه نویی و دستیاری خود او بوده است. وی در اولین دوره در لیگ برتر ۸۶–۸۵ به عنوان سرمربی سکان هدایت استقلال تهران را بر عهده گرفت، در آن فصل استقلال در حالی که تا چند هفته پایانی لیگ صدرنشین بود در پایان به رتبه جهارم بسنده کرد. او در فصل ۱۳۸۸–۱۳۸۹ برای دومین بار سرمربی استقلال تهران شد. در انتهای فصل مدیر عامل وقت استقلال واعظ آشتیانی قرارداد وی را برای یک سال دیگر تمدید نمود، اما در پایان آخرین بازی لیگ و پس از تساوی در برابر تیم پیکان و از دست دادن عنوان نایب قهرمانی، از سمت خود استعفا داد و به فاصله کوتاهی خود واعظ آشتیانی هم به دلیل اختلاف با سازمان تربیت بدنی از کارش کنار رفت.
