دکتر عبدالرحمن برومند ( متولد ۱۳۰۶ گز، اصفهان - ۱۳۷۰ پاریس ) فعال سیاسی ایرانی و رئیس هیئت اجرائی نهضت مقاومت ملی ایران بود. او در روز پنجشنبه ۲۹ فروردین ماه ۱۳۷۰ ( ۱۸ آوریل ۱۹۹۱ ) در مقابل آسانسور منزل مسکونی خود در پاریس با ضربات کارد به قتل رسید.
... [مشاهده متن کامل]
وی پس از پایان دوران دبیرستان درس خود را در رشته حقوق قضایی در دانشگاه تهران پی گرفت و پس از فارغ التحصیلی در سال ۱۳۲۹ هجری شمسی ( ۱۹۵۰ میلادی ) برای ادامه تحصیل عازم سوئیس شد و دکترای حقوق خود را در سال ۱۳۳۵ هجری شمسی ( ۱۹۵۶ میلادی ) از دانشگاه ژنو دریافت نمود.
موضوع رساله دکتری او بررسی و حل تضاد بین اصل حاکمیت ملی و تعهدات بین المللی یک دولت ملی بود. وی این موضوع را در چارچوب تشکیل بازار مشترک اروپائی فولاد و زغال سنگ، که نطفه آنچه امروز اتحادیه دول اروپایی است، بررسی نمود که پس از ارائه آن استادان از او دعوت به عمل آوردند تا به عنوان کارشناس حقوقی در مراجع بین المللی مشغول به کار شود ولی وی بازگشت و خدمت به وطن را ترجیح داد.
دوران دانش اندوزی عبدالرحمن برومند مقارن بود با نهضت ملی شدن نفت به رهبری محمد مصدق. برومند دل به اصول نهضت ملی سپرد و از رهروان راه مصدق شد و پس از بازگشت از اروپا به صف یاران وی در جبهه ملی ایران پیوست. در سال ۱۳۳۹ خورشیدی ( ۱۹۶۰ میلادی ) دو بار از سوی جبههٔ ملی نامزد نمایندگی مجلس شورای ملی از اصفهان شد اما هر دو بار از انتخاب او جلوگیری به عمل آمد. بار دوم در واکنش به مداخله کارگزاران دولتی در امر انتخابات به ایراد سخنرانی های صریح و آزادی طلبانه علیه دستگاه حاکم پرداخت و در پی تظاهرات چندین هزار نفری مردم به پشتیبانی از او و علیه انتخابات فرمایشی ساواک وی را شبانه بازداشت و روانهٔ تهران ساخت. وی ناچار به سکونت در تهران شد و در آن شهر به وکالت دادگستری مشغول شد.
در سال ۱۳۴۲ ( ۱۹۶۳ میلادی ) برومند به عضویت شورای جبهه ملی انتخاب شد اما اختناق از این پس چنان شدید شد که عملاً امکان فعالیت سیاسی از میان رفت. برومند و دوستانش که اعتقادی به مبارزه مسلحانه نداشتند انزوای سیاسی را بر هرگونه همکاری با استبداد ترجیح دادند. اواخر سال ۱۳۵۶ بار دیگر جبهه ملی به فعالیت و تجدید سازمان پرداخت و برومند به عضویت شورای مرکزی برگزیده شد.
شاپور بختیار که خود سه ماه پس از برومند به قتل رسید در مراسم یادبود وی در پاریس ( ۷ اردیبهشت ۱۳۷۰ ) گفت:
... [مشاهده متن کامل]
وی پس از پایان دوران دبیرستان درس خود را در رشته حقوق قضایی در دانشگاه تهران پی گرفت و پس از فارغ التحصیلی در سال ۱۳۲۹ هجری شمسی ( ۱۹۵۰ میلادی ) برای ادامه تحصیل عازم سوئیس شد و دکترای حقوق خود را در سال ۱۳۳۵ هجری شمسی ( ۱۹۵۶ میلادی ) از دانشگاه ژنو دریافت نمود.
موضوع رساله دکتری او بررسی و حل تضاد بین اصل حاکمیت ملی و تعهدات بین المللی یک دولت ملی بود. وی این موضوع را در چارچوب تشکیل بازار مشترک اروپائی فولاد و زغال سنگ، که نطفه آنچه امروز اتحادیه دول اروپایی است، بررسی نمود که پس از ارائه آن استادان از او دعوت به عمل آوردند تا به عنوان کارشناس حقوقی در مراجع بین المللی مشغول به کار شود ولی وی بازگشت و خدمت به وطن را ترجیح داد.
دوران دانش اندوزی عبدالرحمن برومند مقارن بود با نهضت ملی شدن نفت به رهبری محمد مصدق. برومند دل به اصول نهضت ملی سپرد و از رهروان راه مصدق شد و پس از بازگشت از اروپا به صف یاران وی در جبهه ملی ایران پیوست. در سال ۱۳۳۹ خورشیدی ( ۱۹۶۰ میلادی ) دو بار از سوی جبههٔ ملی نامزد نمایندگی مجلس شورای ملی از اصفهان شد اما هر دو بار از انتخاب او جلوگیری به عمل آمد. بار دوم در واکنش به مداخله کارگزاران دولتی در امر انتخابات به ایراد سخنرانی های صریح و آزادی طلبانه علیه دستگاه حاکم پرداخت و در پی تظاهرات چندین هزار نفری مردم به پشتیبانی از او و علیه انتخابات فرمایشی ساواک وی را شبانه بازداشت و روانهٔ تهران ساخت. وی ناچار به سکونت در تهران شد و در آن شهر به وکالت دادگستری مشغول شد.
در سال ۱۳۴۲ ( ۱۹۶۳ میلادی ) برومند به عضویت شورای جبهه ملی انتخاب شد اما اختناق از این پس چنان شدید شد که عملاً امکان فعالیت سیاسی از میان رفت. برومند و دوستانش که اعتقادی به مبارزه مسلحانه نداشتند انزوای سیاسی را بر هرگونه همکاری با استبداد ترجیح دادند. اواخر سال ۱۳۵۶ بار دیگر جبهه ملی به فعالیت و تجدید سازمان پرداخت و برومند به عضویت شورای مرکزی برگزیده شد.
شاپور بختیار که خود سه ماه پس از برومند به قتل رسید در مراسم یادبود وی در پاریس ( ۷ اردیبهشت ۱۳۷۰ ) گفت:
