عبدالحی استرابادی

دانشنامه آزاد فارسی

عبدالحی استرآبادی. عَبدُالْحَیِّ استرآبادی (قرن ۸ق)
نگارگر ایرانی. نخست در بغداد می زیست، اما با سقوط این شهر، به دستور تیمور گورکانی به سمرقند رفت، و نزد استاد شمس الدین، نگارگری آموخت. بعدها سبک بغدادی را در سمرقند رواج داد. آثارش در شکل گیری مکتب هرات مؤثر بودند، و با شیوه و نقاشی های جنید نیز قرابت دارند. در بغداد به خواجه عبدالحی شهرت یافت. از عبدالحی آثار مرقوم چندانی برجا نمانده است، اما تصاویری از یک دیوان خواجوی کرمانی، و دیوان سلطان احمد را به وی نسبت می دهند. نیز برخی از تصاویر مرقّع مشهور بهرام میرزا(ح ۹۴۷ق) منسوب به اوست.

پیشنهاد کاربران

بپرس