عَبدُالحقّی دهلوی، عبدالحق (دهلی ۹۵۸ـ۱۰۵۲ق)
شاعر، مترجم صوفی و عالم شبه قاره. اصلش از بخارا بود. پس از تحصیلات به تصوف گروید و به طریقت قادریه پیوست. در ۹۹۲ق به دربار اکبرشاه گورکانی رفت و با فضلایی چون ابوالفیض فیضی، ابوالفضل غلامی، عبدالقادر بداؤنی آشنا شد. در ۹۹۶ق به مکه رفت و در حدیث دستی قوی داشت. چون به دهلی بازگشت به تدریس روی آورد و علم حدیث از زمان وی در هندوستان رونق بسیار یافت. عبدالحق نویسنده ای پرتألیف بوده و به فارسی و عربی می نوشته است. از آثار اوست: مدارج النبوة و مراتب الفتوة؛ جذب القلوب الی دیارالمحبوب یا تاریخ مدینه؛ اخبارالاخیار فی اسرار الابرار؛ ذکرالملوک فی اخبار سلاطین هند یا تاریخ حقی؛ زبدة الآثار؛ مفتاح الفتوح (ترجمۀ فارسی فتوح الغیب جیلانی با شرح آن)؛ دیوان اشعار.
شاعر، مترجم صوفی و عالم شبه قاره. اصلش از بخارا بود. پس از تحصیلات به تصوف گروید و به طریقت قادریه پیوست. در ۹۹۲ق به دربار اکبرشاه گورکانی رفت و با فضلایی چون ابوالفیض فیضی، ابوالفضل غلامی، عبدالقادر بداؤنی آشنا شد. در ۹۹۶ق به مکه رفت و در حدیث دستی قوی داشت. چون به دهلی بازگشت به تدریس روی آورد و علم حدیث از زمان وی در هندوستان رونق بسیار یافت. عبدالحق نویسنده ای پرتألیف بوده و به فارسی و عربی می نوشته است. از آثار اوست: مدارج النبوة و مراتب الفتوة؛ جذب القلوب الی دیارالمحبوب یا تاریخ مدینه؛ اخبارالاخیار فی اسرار الابرار؛ ذکرالملوک فی اخبار سلاطین هند یا تاریخ حقی؛ زبدة الآثار؛ مفتاح الفتوح (ترجمۀ فارسی فتوح الغیب جیلانی با شرح آن)؛ دیوان اشعار.