عَبدُالحسین، تپۀ باستانی
محوطه ای باستانی در درۀ آب قشلاق در نزدیکی روستای گندم دان از توابع شهرستان نَهاوَند. در دهۀ ۱۳۳۰ش سِر مارک اورِل اِشتاین آن جا را شناسایی و گزارش کرد. در ۱۳۵۷ش خانم جودیت پولار کاوش کرد و آثاری از عصر نوسنگی با حداکثر قدمت ۶۵۰۰پ م یافت. ساکنان تپۀ عبدالحسین در عصر نوسنگی آغازین در کومه هایی ساده زندگی می کردند که به صورت چاله در کف زمین کنده و سپس با چینه و گل و شاخ و برگ درختان پوشانده می شد. مواد غذایی فاسدناشدنی را در کف گودال هایی کوچک نگهداری می کردند که در کف کومه کنده بودند؛ افزون بر آن، اجاق هم در کف کومه ساخته می شد و اموات را نیز در کف کومه دفن می کردند. پایۀ اقتصادی جامعۀ نوسنگی آغازین تپۀ عبدالحسین، دامداری و شکار بود و کشاورزی در مراحل اولیه قرار داشت. مردمان تپۀ عبدالحسین از سنگ ابزار می ساختند و سفالگری نیز بسیار ساده و ابتدایی بود.
محوطه ای باستانی در درۀ آب قشلاق در نزدیکی روستای گندم دان از توابع شهرستان نَهاوَند. در دهۀ ۱۳۳۰ش سِر مارک اورِل اِشتاین آن جا را شناسایی و گزارش کرد. در ۱۳۵۷ش خانم جودیت پولار کاوش کرد و آثاری از عصر نوسنگی با حداکثر قدمت ۶۵۰۰پ م یافت. ساکنان تپۀ عبدالحسین در عصر نوسنگی آغازین در کومه هایی ساده زندگی می کردند که به صورت چاله در کف زمین کنده و سپس با چینه و گل و شاخ و برگ درختان پوشانده می شد. مواد غذایی فاسدناشدنی را در کف گودال هایی کوچک نگهداری می کردند که در کف کومه کنده بودند؛ افزون بر آن، اجاق هم در کف کومه ساخته می شد و اموات را نیز در کف کومه دفن می کردند. پایۀ اقتصادی جامعۀ نوسنگی آغازین تپۀ عبدالحسین، دامداری و شکار بود و کشاورزی در مراحل اولیه قرار داشت. مردمان تپۀ عبدالحسین از سنگ ابزار می ساختند و سفالگری نیز بسیار ساده و ابتدایی بود.
wikijoo: عبدالحسین،_تپه_باستانی