معروف به عبدالبهائ بن (میرزا ) حسینعلی بهائ الله پیشوای فرقه بهائیه ( و. تهران ۱۲۶٠ه.ق .- ف. ۱۳۴٠ ه.ق ./ ۱۹۲۱ م. ). وی سه برادر ناتنی داشت که آنان ( مخصوصا میرزا محمد علی ) در جانشینی بهائ الله و ریاست بهائیه باوی مخالفت بسیار شدید میکرده اند و بهمین مناسبت اتباع عباس افندی خود را [ ثابتین ] و اتباع آن سه برادر را [ناقضین] خوانند . در اواسط سال ۱۹٠۸ م . که انقلاب عثمانی و خلع سلطان عبدالحمید روی داد- همه محبوسان و تبعید شدگان آزاد گردیدند از آن جمله عباس افندی بود که در رمضان ۱۳۲۸ ه.ق ./ ۱۹۱٠ م .از عکا بیرون رفت و بمسافرت پرداخت و از جمله دو بار بمصر رفت و دفعه دوم از مصر بامریکای شمالی سفر کرد ( ۱۹۱۲ م . ) و در نیمه همان سال وارد نیویورک شد و در همان سال باروپا آمد و در طی یک سال اغلب ممالک ابوپایی را سیر کرد و در ۱۹۱۳ بمصر شد و از آنجا به حیفا بازگشت و از آن پس آنجا را بجای عکا مقر نهایی خود قرار داد. جنازه وی را در جنب مزار باب بالای حیفا در جبل کرمل دفن کردند . اوراست : تفسیر حدیث کنت کنزا مخفیامقاله سیاح مفاوضات عبدالبهائ ( طبع لیدن ) الواح ( بسیار ).
